Count- en falldown

15 juli 2019 - Dovrefjell–Sunndalsfjella National Park, Noorwegen

Maandag 15 juli

“Count- en falldown”

Historisch Vangshaugen ligt aan het in de wolken gehuld meer en aan de voet van de hoge toppen van de Sunndalsfjell. Het is een cultuurhistorisch juweeltje in deze vallei. Vangshaugen werd in 1910 in opdracht van de Engelse zakenman Ethelbert Lort-Phillips gebouwd en gebruikt als jacht- en visverblijf voor de gefortuneerde Britten. Met zijn 64 bedden biedt het anno 2019 een aantrekkelijke locatie voor bergwandelaars en dagjesmensen. Je kunt er namelijk met de auto komen. Vanaf hier verder zal toch iedereen de wandelschoenen moeten aandoen om meer van de omgeving te kunnen genieten. Het is aftellen geblazen. Nog een dag van 14 km te gaan en dan zit mijn avontuur er op. Het zal niet de eenvoudigste dag worden. De laatste 2 km wacht er een stevige afdaling op mij van 1100 meter, beginnend met rotsen en eindigend langs een beboste steile helling. Met een geweldig ontbijt in de stijl van Lort-Phillips achter de kiezen maak ik me klaar voor de finale. Wat het weer betreft zal het de minste dag van de week worden. De bewolking hangt erg laag en later op de dag wordt er regen verwacht. Ik maak een strak tijdschema, wetend dat ik om 15:50 uur de bus naar Oppdal moet halen. De volgende optie is echter pas om 22:30 uur. Klokslag negen uur ben ik op pad. De eerste 5 km kan ik lekker doorstappen, maar dan begint eerst nog een klim naar de 450 meter hoger liggende fjellpassage op 1200 meter hoogte. Stap voor stap komen de wolken naderbij en wordt het door het beperkte zicht letterlijk T-spoorzoeken. Zelfs hier liggen nog de nodige sneeuwvelden die ik moet oversteken. Vreemd idee om op 1000 meter hoogte midden in de zomer nog zoveel sneeuw aan te treffen. In de Alpen moet je daar meer voor klimmen. Ook vandaag kom ik weer helemaal niemand gedurende 14 km sjouwen tegen. De mist van de wolken gaat over in lichte neerslag. Even zelfs een hagelbui en voor het eerst in zes dagen gaat het regenjack even aan. Ik ben volgens mijn hoogtemeter op het hoogste punt gearriveerd, maar dat is rondkijkend nergens bevestigend aan te herkennen. Geen uitzicht zoals vier dagen geleden op de Snøhetta. Nu alleen grijs onder de schoenen van alle rotsen en lichter grijs 360° rondom van de mist (zie video). Ik zet de afdaling van 1100 meter in. Dat zal niet eenvoudig worden. De rotsen waar je bij droog weer lekker over kan “hoppen” zijn nu stuk voor stuk spekglad. Hoe meer bedekt met de mossen des te gladder. Optimale concentratie nu. De pauzes worden kort gehouden, denkend aan de vertrektijd van de bus. Eenmaal op de beboste helling aangekomen wordt het pad zanderiger maar ook dat verandert gaandeweg door het vocht in modder. Nog meer opletten dus. Vier à vijf uitglijders zijn niet te voorkomen en mijn broek die beige van kleur begon aan het begin van de afdaling eindigt in een donker bruin exemplaar. Uiteindelijk komt het dal, de eerste bebouwing en de weg in zicht. Ik heb nog een uur de tijd en ik schat in een half uur nodig te hebben tot de bushalte. Laatste redelijk vlakke en geasfalteerde weg van een kilometer lengte is een traject om lekker uit te lopen. Gewoon elke stap voor de volgende voet zetten zonder op te hoeven letten. Om 15:20 uur zit ik in het bushokje. Ik neem de tijd om me geheel om te kleden. Daar sta je dan in je blote gat bij de halteplaats. Zoals ik hier smerig en nat aangekomen ben durf ik de bus niet in te stappen.
Tijdens de tocht vandaag liep ik vooral in de wolken, dat levert wat vochtige kleding op, maar na nog geen 10 minuten te zitten wachten in het bushokje begint het pas echt te regenen. Dit houdt niet op tot in de avond. Precies op tijd, 15:50 uur, komt de bus en die brengt me naar Oppdal voor de laatste overnachting. Het aftellen en afdalen is klaar. Met vallen en opstaan zijn de 1100 m afdalen overwonnen. De tocht zit erop!

Foto’s

7 Reacties

  1. Hans:
    16 juli 2019
    Ronald, geweldig, proficiat! Wat zal je ook van deze bustocht genoten hebben.
  2. Ellen du Cloux:
    16 juli 2019
    Een mooie prestatie!
  3. Frits van der Zalm:
    16 juli 2019
    Het was weer heerlijk meegenieten, Ronald. Beelden zeggen meer dan woorden, zeggen ze wel eens. Maar als je jouw verhalen leest, zijn de beelden (overigens wel erg mooi!!!) slechts een toevoeging. Elke keer was het weer bijzonder je verhaal te lezen, wat je tegenkwam en beleefde. Dank!!
    En wat zul je voldaan terugkijken op deze mooie tocht. We wensen jullie nog een mooi vervolg van de vakantie.
  4. Robert & Coby:
    16 juli 2019
    Weer genoten van je interessante verslagen Ronald.
    Hele prestatie dat je op je laatste dag weer veilig én op tijd de bus hebt gehaald.
    Veel plezier nog met Laetitia in Noorwegen.
    Doe het met haar maar wat rustiger aan!
  5. Karin:
    16 juli 2019
    Het is je gelukt om zonder kleerscheuren je toch te volbrengen, petje af! En nu nog even relaxen voor het volgende avontuur met Laetitia👍
  6. Annemie:
    25 juli 2019
    Hoi Ronald. Ben wat laat met lezen, maar het blijft leuk!
    Prachtige foto op grote hoogte met witte baard. Je ziet er erg happy uit !!!
  7. Marilou:
    12 september 2019
    Hoi Ronald, ik heb net alles opnieuw doorgelezen/-gekeken. Wat ben je toch een kanjer he En wij natuurlijk smullen van je geweldige verhalen. Behalve je "stappenplannen" ben je ook een beetje een literair wondertje......top hoor.
    En,,,,al gewend aan het gewone leven ? Ik bel binnenkort Groetjes XX Marilou