Van dik hout zaagt men planken

Deel 6, Brumunddal, 5 november

Na vier dagen in Oslo te hebben rondgelopen en een aantal topics te hebben mogen bezoeken wordt het tijd dat ik de Skogluft (boslucht) opnieuw ga opzoeken. Na wat mogelijkheden op een rijtje gezet te hebben, besluit ik om nu enkele dagen het landelijk gebied op te zoeken. Zoals de meeste volgers waarschijnlijk weten, heb ik vijf jaar geleden het hele Olavspad (Pelgrimsroute) van Oslo naar Trondheim (643 km) gelopen. Ik heb daar geweldige herinneringen aan. Ik weet me te herinneren dat ik tijdens het lopen van één van de trajecten aan de oevers van het Mjøsameer, langs een gigantisch in aanbouw zijnde houten bouwwerk kwam. Nieuwsgierig naar het resultaat besluit ik de betreffende plaats en het uiteindelijke resultaat te gaan bezoeken. De trein vanuit Oslo brengt mij over een afstand van 140 km naar Brumunddal, een kleine stad aan de meest noordoostelijke oever van het Mjøsameer.

Wat ooit in aanbouw was, is inmiddels geworden tot het hoogste, compleet uit hout opgetrokken gebouw ter wereld van ruim 85 meter en 18 verdiepingen. Het draagt de naam Mjøstårnet. Ik ben gefascineerd door het resultaat en wetend dat er o.a. het "Wood Hotel" in gevestigd is besluit ik daar een paar nachten te gaan logeren. Verder zal ik vanuit het hotel één van de etappes van het Olavspad opnieuw gaan lopen. Destijds was het landschap groen en zomers, nu kaal en winters.

Mjøstårnet, opgeleverd in 2019, heeft bewezen dat het mogelijk is tot zulke hoogtes te bouwen met lokaal verwerkt materiaal uit hun bossen. Duurzaamheid staat hier hoog in het vaandel. Er wordt gestreefd naar een gezonder en schoner milieu voor mens en natuur. Met 18 verdiepingen reikt het gebouwen, liggend aan het meer, ver boven alle overige bebouwing van Brumunddal uit. Het gebouw bestaat naast het hotel uit een aantal appartementen, kantoren en een binnenzwembad. Het restaurant Mjøskanten staat bekend om zijn kwaliteit en het serveren van zoveel mogelijk lokale producten. Daar ga ik in ieder geval van proeven.

Ik word uiterst vriendelijk ontvangen en mijn verzoek zo hoog mogelijk in het gebouw een kamer met uitzicht op het het Mjøsameer te krijgen wordt onmiddellijk ingewilligd. Eén van de drie liften lanceert me naar de 11de etage, de hoogste verdieping waar het hotel over kamers beschikt. Mocht ik nog hoger mijn onderkomen willen hebben dan zal ik toch wat Noorse Kronen meer moeten neerleggen. Daar bevinden zich namelijk de privé-appartementen. Bij het binnengaan van mijn kamer ben ik direct volledig gefocust op het uitzicht over het water en de heuvels aan de westzijde van het meer. Ik tref het, want bij mijn aankomst is het prachtig helder weer. Snel mijn rugzak uitpakken en nu de zon nog schijnt, die gaat immers om 16.00 uur al onder, direct naar etage 18 waar ik een panoramazicht heb dat niet in woorden maar wel in beelden te vangen is (zie ook vdeo).

In mijn kamer weet ik werkelijk dat ik in “Wood Hotel” ben. Wat ik ook zie, voel en ruik, alles is hout. En waar ik door manager Linda van de receptie in een interview ook op gewezen word is helemaal waar. Het verwerken van natuurlijke elementen in dit gebouw heeft positieve impact op hoe mensen hun omgeving beleven. Natuurlijke elementen bevorderen positieve emoties. Om dat te bereiken heb ik dit hotel niet direct nodig maar het is wel meegenomen.

Natuurlijk ben ik geïnteresseerd in hoe deze bouw tot stand is gekomen en ik stel daar de nodige vragen over in het gemoedelijke gesprek met Linda. De ontwerpopdracht om zo’n hoog houten gebouw te maken was een enorme uitdaging geweest voor Øystein Elgsaas, architect en partner bij Voll Arkitekter.  De structuur is vergelijkbaar met die van traditionele gebouwen, maar de afmetingen van de elementen zijn veel groter dan normaal. Zowel de constructie als de gevel van de Mjøstårnet zijn gemaakt van hout. De dragende constructie bestaat uit gelamineerde kolommen, balken en diagonale balken, die goed passen bij hoogbouw. De eerste tien verdiepingen zijn gemaakt van geprefabriceerde houten elementen.

De vloeren op de bovenste verdiepingen zijn gemaakt van beton, om te voorkomen dat het gebouw gaat zwiepen. Het doel was om te bouwen met duurzame, lokale houtproducten en samen te werken met zoveel mogelijk lokale leveranciers. Naast Noors gelamineerd hout is gebruik gemaakt van producten die werden geleverd vanuit Finland.

De CEO, Rune Abrahamsen van Moelven Limtre, de regionale houtverwerkende fabriek waar alle voorbewerkte houtconstructies vandaan komen, stelt dat er 60% minder CO2 geproduceerd is t.o.v. een eventuele constructie met staal en beton.

Enkele getallen:

·        er zijn circa 11.500 bomen gebruikt om Mjøstårnet te bouwen,

·        er is ongeveer 3500 kubieke meter hout verwerkt in het gebouw,

·        minstens 400.000 manuren waren nodig om het werk te voltooien.

Na al deze informatie tot me genomen te hebben, ga ik nog eens rustig door het hele gebouw lopen om rond te kijken en te fotograferen. Hier enkele opnames, de rest is te zien in de fotobijlage.

Na een heerlijke avondmaaltijd trek ik me terug op de 11de verdieping. Een houten kop van de drank zal ik hier gezien de alcoholprijs niet krijgen.

Het spreekwoord “van dik hout zaagt men planken”, met o.a. de betekenis “niet al te nauwkeurig of zorgvuldig werken”, gaat hier ondanks de omvang van het project gelukkig niet op!

Na een volle middag zon, neemt de gloeiende bol afscheid van Wood hotel. Morgen gaan we fris op pad voor etappe 10 van het Olavspad.

(sorry voor de vele foto's, maar elke situatie blijft mij verrassen).