Op eigen houtje op pad, Kristiansand – Eemshaven – Breda (deel 6)

Donderdag. Voor het eerst in lange tijd hebben we op een adres overnacht waar we voor het slapen gaan niet eerst de omgeving hebben verkend. Meestal proeven we even de sfeer in de buurt, maar dat is er hier niet van gekomen. We hadden gisteren blijkbaar genoeg aan alle opgedane ervaringen bij Kistefos en The Twist. Vandaag hebben we nog 300 kilometer te gaan naar Kristiansand. Het eerste traject van zo’n 50 kilometer gaat over landelijke wegen met ontelbare bochten en rotondes. Dat schiet niet echt op, maar we beleven het landschap zo wel optimaal. De randen van grotere en kleinere meren zijn regelmatig de lijn waarlangs de wegen tegen het hellende landschap zijn aangelegd. Eenmaal terug op de E16 tussen Oslo en Kristiansand kan de cruisecontrol aan. Soms ingesteld op 100 km/uur, dan weer terug naar 80 of 60, maar aangezien de wegen ook nu erg leeg zijn schiet het wel flink op.

Tegen 15.00 uur liggen alle tunnels achter ons en zijn we benieuwd wat alle aankondigingsbordjes “toll” ons uiteindelijk gaan kosten. Na elke passage van de volgende camera wordt je kenteken automatisch geregistreerd en de rekening blijkt maanden later pas binnen te komen. Dat wachten we vol vertrouwen af.

In het centrum van Kristiansand hebben we voor één nacht een hotel met de naam Q42 geboekt. Een uur voor aankomst ontvang ik tijdens het rijden op mijn telefoon een SMS met de melding dat op de daarvoor bestemde app een digitale sleutel staat waarmee we zowel de parkeergarage als onze hotelkamer kunnen openen. Er komt geen mens meer aan te pas. Erg persoonlijk is het niet. Zelfs het ontbijt voor morgenochtend blijkt vanaf later in de middag in een koelkast in de centrale hal klaar te staan. De hotelkamer is prima en we zullen hier ons laatste nachtje Noorwegen in alle rust kunnen doorbrengen.

Na het voor ons doen lang in de auto gezeten te hebben, besluiten we eerst nog een wandeling door het historische deel van Kristiansand te maken. Ik ben hier begin mei alleen al geweest en weet de plekjes die ik Laetitia zeker wil laten zien. Het weer is nog steeds prima, zon maar wel meer wind. De oude straten die in kwadrantvorm het stadscentrum vormen, komen fris en sfeervol over met al die witte houten bebouwing. Grotere en kleinere huizen staan er netjes geschilderd bij. Het centrum heeft één belangrijke winkelstraat als voetgangersdomein ingericht en daar is het redelijk druk. We doen een paar inkopen en lopen door naar de oude haven en de vismarkt.

Aan de grote kade ligt ook nu een gigantisch Engels cruiseschip, beter gezegd een drijvend flatgebouw, dat het zicht vanuit de stad op het water volledig onmogelijk maakt. De bewoners van het schip hebben één dagje in Kristiansand mogen doorbrengen en tegen 18.00 uur is blijkbaar iedereen weer aan boord en schuift het schip richting de volgende haven, waarschijnlijk Stavanger. Wij verwennen onszelf met een heerlijke vismaaltijd in één van de lokale restaurants. We sluiten de dag af met een wandeling langs de boulevard. Tot slot even de telefoon tegen de voordeur van het hotel en van onze kamer houden en vervolgens uitbuiken op een heerlijk bed.

Vrijdag. Dit is onze laatste dag in Noorwegen. Opnieuw stralend weer. Bijna geen wind en de lucht is nog op de meeste plaatsen diep blauw. We lezen dat het hier in Kristiansand stukken beter is dan thuis in Breda waar blijkbaar de ene bui na de andere naar beneden komt. “Noord zuid, thuis best” gaat nu dus nog even niet op, maar eenmaal terug in Eemshaven gaat dat gevoel vast omslaan. Na ruim twee weken vakantie kunnen we vanuit thuis vast nog lang nagenieten van alle belevenissen.

Na wat laatste inkopen gaan we tijdig naar de haven waar zich naast ons, meerdere reizigers zich tijdig melden voor de afvaart naar Nederland. De opstelbanen vullen zich gestaag tot het moment vrijgegeven wordt om in te schepen. We gaan als 6de auto het schip in en worden voor in de neus van het schip geplaatst. “Poleposition” voor morgenochtend in Eemshaven.

Tijdens de afvaart hebben we vanaf het zonnedek een mooi zonnig afscheidszicht over de stad Kristiansand. De kapitein deelt ons mede dat tijdens de overtocht het schip niet over een rustige strakke waterspiegel naar het zuiden zal glijden. Hij voorspelt onstuimig weer naarmate we verder zuidwaarts komen. Voorlopig merken we de eerste uren nog niets van een weersverandering. De kotszakken zijn in ruime mate aanwezig en we zullen zien hoe de reis verloopt.

De meeste reizigers doen zich gedurende de middag en de avond te goed aan alle versnaperingen die de Holland-Norway-Lines rijkelijk aanbiedt. Tot laat in de avond amuseert de band “Take Five” ons in de theaterzaal. De alcoholische drank vindt bij veel vakantiegangers goed aftrek. Hoe zij er morgenochtend bij het ontbijt aan toe zijn is even afwachten. Het weer slaat geleidelijk om en aan het lopen van de passagiers is het moeilijk te beoordelen of dat door de drank komt of door het wiegen van de boot. Duidelijkheid krijgen wij, wanneer we zelf bij het teruglopen naar de hut ontdekken dat het in een rechte lijn lopen niet echt vanzelfsprekend is. De wind en de golven geven gehoor aan de weersvoorspelling van de kapitein. Wij gaan tegen 22.30 uur zelf nuchter in onze hut onder de wol en rekenen erop dat we bij het ontwaken geen houten kop zullen hebben. Wij hebben immers hout genoeg gezien, geroken, gevoeld en beleefd in de afgelopen weken.

Zaterdag. Het schommelen en deinen tijdens de nacht hebben we niet als erg vervelend ervaren. Ik geef toe, thuis liggen we iets rustiger in ons bed maar van echt onstuimig weer is volgens ons geen sprake. We maken ons klaar voor het ontbijt en zien dat de zon al weer schijnt. Om 10.00 uur opent de stalen neus van MS Romantika zich en enkele minuten later rollen we van boord. Met een afwisseling van zon, stortbuien, zon, regenbui enz. zetten we koers richting Utrecht. We gaan langs bij onze zoon, schoondochter en kleinkind Sofie die we drie weken niet gezien hebben. Leuk om even bij te praten en te zien hoe kleine Sofie van bijna 4 maanden zich gedurende die korte tijd van onze afwezigheid verder heeft ontwikkeld.

We ronden onze reis af via het voor ons bekende traject Utrecht – Breda. We hebben bij thuiskomst in het totaal 2000 kilometer gereden. Daarmee kan je de Noordkaap niet bereiken. Dat was ook niet ons reisdoel want de kans is groot dat we zo ver in het noorden, bij gebrek aan bosbouw, ons thema ‘hout” weinig inhoud hadden kunnen geven.

“Op eigen houtje op pad” in Noorwegen is ons bijzonder goed bevallen. We zijn heel veel te weten gekomen rondom het thema hout, maar hebben vooral ook genoten van de mooie landschappen, frisse Noorse lucht en bijzonder vriendelijke en gastvrije mensen die we mochten ontmoeten.

Met alle opgedane informatie ga ik zeker nog aan de slag. Voor de Vereniging Nederland-Noorwegen ga ik komend jaar een presentatie geven over het thema “Hout in Noorwegen”. Mijn blogvolgers zal ik tegen die tijd zeker op de hoogte stellen. Jullie zijn welkom! Voor nu bedankt voor het volgen!

Med vennlig hilsen,

Ronald en Laetitia.

p.s. Tot slot is de zet aan jullie. Bijgaand kunstwerk kwamen we tegen in één van de bezochte musea. Waar is het van gemaakt?

Stuur je oplossing naar: [email protected] en onder de goede inzenders wordt het boek "Finn Forest Encounters" verloot.