"Kongen" vroeger en nu

Deel 8, Oslo, 9 november

Sint Olav, bekend van het Olavspad, heette tot zijn heiligverklaring in 1031, kort na zijn dood, Olav II Haraldsson. In de elfde eeuw was er nog geen formele regeling rond heiligverklaringen, een verering van heiligen ontstond op lokaal niveau. Olav was van oorsprong een echte Vikingstrijder. Hij kwam als aanvoerder tijdens vele zeeslagen door heel Scandinavië en het Noordzee-gebied. In 1016 versloeg hij zijn laatste tegenstanders bij de ingang van de Oslofjord en riep zichzelf uit tot koning van Noorwegen. Inmiddels zijn we ruim één eeuw en de nodige koningen verder.

Mijn verblijf in het Wood Hotel sluit ik af en ik reis terug naar Oslo. Het was mij in Nederland namelijk al niet ontgaan dat kort na mijn verblijf in Oslo, ook ons koningspaar op staatsbezoek zou komen naar Noorwegen. Als ik nu toch al in de sfeer van de koningen ben, laat ik me dan ook maar inzetten voor het bijwonen van de ontmoeting tussen koning Willem-Alexander/koningin Máxima  en hun Noorse collega’s Koning Harald V/koningin Sonja. Via informatie van de Noorse ambassade in Den Haag kom ik te weten wanneer dat bezoek gaat plaatsvinden en wat het programma is. Het lijkt er een beetje op dat het koningspaar mijn programma van vorige week navolgt. Bezoek aan het Koninklijk Paleis (ik slechts buiten), museum MUNCH, Deichman bibliotheek en natuurlijk nog een paar locaties waar voor mij de deuren niet open gaan. De Noorse ambassade kan mij niet verder helpen maar contact met de Nederlandse ambassade in Oslo levert me meer succes op. Ik stel me daar voor als redacteur en bestuurslid van de Vereniging Nederland-Noorwegen en vraag of ik bij één van de activiteiten in Oslo aanwezig kan zijn als verslaggever. Dat is prijs!  Ik word toegevoegd aan de lijst met Nederlanders die uitgenodigd worden om op een prominente plaats voor het Koninklijk Paleis plaats in te nemen tijdens de officiële ontvangstceremonie, die plaatsvindt op dinsdag 9 november tussen 11.00 en 12.00 uur. Dit lijkt me genoeg reden om dit dagje alsnog terug te reizen naar Oslo.

Dinsdag. Als ik om 7.00 uur buiten kijk, ook nu vanaf de 11de etage in mijn hotel, zie ik een gordijn aan regendruppels langs mijn raam vallen. Dit zal niet ten goede komen aan het tonen van de nieuwe jurk van Máxima. Willem-Alexander is waarschijnlijk beter gekleed op het Noorse weer. Maar de weersvoorspelling geeft aan dat het vanaf 10.00 uur praktisch droog zal blijven.

Op weg naar het Paleis bemerk ik dat vanaf het begin van de Karl Johans gate alles langs de route die het koninklijk paar zal afleggen tijdens hun defilé richting Paleis is afgezet met hekken. Er is niet gelet op een vlag meer of minder. Om in de sfeer te komen loop ik gelijk op met de eerste troepenmacht van het Noorse leger, die voorgegaan wordt door de militaire kapel. Vanaf de oprijlaan naar het plein voor het Koninklijk Paleis is alles hermetisch afgesloten voor publiek. Wat nu? Ik moest me daar als genodigde toch melden? Maar niemand te zien. Eén van de honderden politieagenten is van mijn komst op de hoogte en verwijst me via een by-pass naar de zijingang van het Paleis. Daar zie ik enkele dames met een bundeltje “rood-wit-blauwe” vlaggetjes staan. Met ongeveer nog tientallen Nederlanders vanuit de ambassade en Nederlanders die hier wonen, word ik met vlaggetje en al naar een plaats verwezen pal naast de hoofdingang van het Koninklijk Paleis.

Vooral de kinderen zwaaien al vanaf het begin het nog niet aanwezige koningspaar toe.

De gehele ontvangstceremonie gaat plaatsvinden op het grote plein. Rode lopers liggen in alle richtingen. Een podium met baldakijn is rijk versierd met groen en werkelijk honderden paleiswachten en soldaten staan in rijen opgesteld. Het wachten is op het grote moment. Stipt 10.45 uur komt het Noors Koninklijk paar en kroonprinses Mette-Marit het Paleis uit om ons koningspaar op te wachten. Kroonprins Haakon Magnus laat dit feestje aan zijn neus voorbij gaan in verband met een stevige verkoudheid. Heel in de verte is te zien dat vanaf het eind van de Karl Johans gate de stoet in aankomst is. Boven de hele stad uit, zijn de kanonschoten te horen die vanaf het fort Akershus worden afgeschoten.

Klokslag 11.00 uur stopt de zes-deurs Audi aan het begin van de rode lopen en koning Harald (met stok na zijn operatie) heet Willem-Alexander en Máxima van harte welkom. Het feest kan beginnen. Beide volksliederen worden door de militaire kapel gespeeld en vervolgens mag Willem-Alexander de erewacht inspecteren. Hij blijkt deze procedure volledig onder de knie te hebben. Wat een geluk, hij hoeft niemand te corrigeren op zijn of haar houding. Het vijftal verlaat het podium en gaat een groet brengen aan een tiental hooggeplaatste Noren die een eigen overdekt plekje toegewezen gekregen hebben. Burgermeester van Oslo, ministers, hoofd der strijdkrachten, commissaris van de politie en nog enkele belangrijke mensen.

Het hoogtepunt voor de aanwezige Nederlanders komt nu. Willem-Alexander en Máxima wijken van de aangegeven protocolroute via de rode lopers af en komen een groet brengen aan onze Nederlandse delegatie. Ze waarderen het dat wij het slechte weer getrotseerd hebben en hun hier vrolijk met onze Nederlandse driekeur toezwaaien. Zij gaan in gesprek met enkele kinderen, waarvan één klein meisje zelfs een knuffeltje aanbiedt.

Wetend dat ook zij na deze ceremonie toe zijn aan “kaffe og vafler” en een warme droge ruimte, volgen zij hun gastheer richting de ingang van het Paleis. Hier houdt het royalty-verhaal voor mij op. Terwijl het Noorse regiment aan soldaten van alle rangen en disciplines afmarcheert via de lange Karl Johans gate, vervolg ook ik mijn route richting het centrum. Toch nog maar eens naar de Deichman bibliotheek, om ook deze keer mijn verhaal hier op te schrijven, nee, vandaag in te typen.

Je zal misschien de indruk krijgen dat ik thuis wekelijks aan de beeldbuis gekluisterd zit bij de uitzending van “Blauw Bloed”. Niets is minder waar. Ik moet zelfs nadenken over de namen van onze drie prinsessen. Maar als trouw lid van de Vereniging Nederland-Noorwegen kan ik toch niet de gelegenheid  laten lopen dit spektakel van de ontmoeting tussen de twee vorsten bij te wonen.

Het zal weer een tijdje duren eer ik “Kong Willem-Alexander og Dronning Máxima av Nederland” van zo nabij zal ontmoeten.” Het Staatsbanket van vanavond zit er niet in. Daarom besluit ik Oslo nu definitief te verlaten richting Stange. De komende week zal ik daar nog verblijven om bij te komen van alle reiservaringen van de afgelopen dagen. Waarschijnlijk minder spectaculair, dus ook even geen blogs.

“Lenge leve kongen og dronningen” - Leve de koning en de koningin.

(zie verder de verschillende video's)