Op pelgrimspad zonder priester

8 november 2021 - Brumunddal, Noorwegen

Deel 7, Brumunddal, 6 november

Wat een luxe, zo heerlijk slapen op niveau 11, met bij het ontwaken een uitzicht over een landschap dat al iets eerder dan ik de eerste zonnestralen heeft ontvangen. De lucht is strak blauw en dat belooft vandaag zeker tot in het begin van de middag zo te blijven. Opstaan, koud douchen, ja dat doen we o.a. al sinds het corona-virus ons probeert aan te vallen, ontbijten en snel aan de wandel.

Routeboek

Mijn wandelgids van het Olavspad 2016, die al aardig gekreukt is door 630 km in mijn broekzak gezeten te hebben, sla ik open bij etappe 10, een traject van Brumunddal tot Moelv. Ik weet me te herinneren dat dit een traject is met de nodige afwisseling in natuur en cultuur. Een aantal van mijn volgers die er vijf jaar geleden ook bij waren, zullen misschien een paar foto’s en beschrijvingen herkennen. De thermometer geeft een paar graden onder nul aan. Nu de zon in het oosten net boven de horizon komt, ben ik benieuwd hoe het landschap er vanaf 18 hoog nu uitziet. Jas aan, buff om mijn nek, muts op, camera (telefoon dus) mee en met de lift naar de top.

Ochtendpanorama

Ook nu is hier niemand te zien. De meeste gasten, kantoorpersoneel  en bewoners van de Mjøstårnet hebben hier blijkbaar niet veel te zoeken. Alles ziet er anders uit dan gisteravond. De houten balken en de glasplaten zijn aangeslagen met ijskristallen. Het enige dat overeenkomt met gisteren is de strak blauwe winterse lucht. Ja het wintergevoel in mij is nu echt begonnen.

IJs en zon 18 hoog

Vroeg, 18 hoog in de koude ochtend

Met de kleine gele rugzak ga ik op pad. Het is even zoeken in de stad waar de eerste herkenningsbordjes van het Olavspad hangen, maar na 3 km gelopen te hebben krijg ik het eerste vertrouwde rode plankje met het Olavslogo erop in beeld.

Route aanduiding

Eenmaal Brumunddal uit voert de tocht vooral over zand- en grindpaden. Soms over het erf van de boer, dan weer langs kale akkers en door bossen. Op de nodige hellingen is te zien dat er ook sprake is van kaalslag. Al dat hout dat gebruikt is voor het Wood Hotel moet ergens hier uit de buurt gehaald zijn. Boseigenaren zijn verplicht na kap het bos weer te verjongen en na drie jaar ontwikkelt zich daardoor weer een nieuw bos. Statskog (Noorse Staatsbosbeheer) is de grootste Noorse boseigenaar. Zij leveren 5% van de houtproductie met een omvang van 380.000 m³ hout per jaar.

Bosbouw

Al lopend door dit landschap krijg ik het gevoel dat de mens hier meer in harmonie leeft met de natuur, al weet ik niet of het eerder genoemde principe van de regeneratieve landbouw, productiemethode waarbij natuurlijke hulpbronnen worden versterkt in plaats van uitgeput, hier uitgebreid toegepast wordt. Goed rondkijkend besef ik pas wat er allemaal aan natuurlijke diversiteit om me heen te zien is. Naaktslakken die traag over het pad kruipen. Meerdere keren een drietal reeën die snel overspringend slechts bij oplettendheid waar te nemen zijn. Van jong aangeplante spar tot berk die wacht tot hij in de houtkachel belandt.

Monumentale eik

Meer historische waarde heeft de bijna 500 jaar oude eik die langs het pad een monumentale positie inneemt. Naast de boom heeft lange tijd een schooltje gestaan, maar mede door het afnemend inwonertal in dit landelijke gebied werd deze overbodig  en is gesloopt.  Men heeft er nu een eenvoudig houten meditatiehutje naast gezet, waarin ik al half liggend via een glazen dak richting de oude boom zou moeten kunnen kijken. Nu is er weinig zicht aangezien de temperatuur net onder de 0°C ligt en de ijskristallen andere overdenkende gedachten via het bevroren glas oproepen. Ik moet ineens terugdenken aan een artikel van Lily de Boer dat onlangs in het NRC stond, waarin ze zich afvaagt of wij als mens wel werkelijk “bovenaan” in de hiërarchie van alles wat leeft staan. Wij zijn immers met ruim 7 miljard mensen volledig afhankelijk van onze omgeving. Elk organisme kan zonder ons, maar wij kunnen niet zonder veel van deze organismen waar we nu zo achteloos mee omgaan. Ook nu worden er natuurlijk in Glasgow veel woorden besteed aan het terugwinnen van een ecologische beschaving, maar het zullen onze gezamenlijke daden moet worden die de teloorgang van de natuur keren. Na deze overdenkingen en het nuttigen van mijn lunchpakket zet ik mijn pelgrimstraject voort.

Afwisselend landschap

Praestervegen

Dit deel van het Olavspad draagt de naam Præstervegen (Priesterweg). Het traject van 12 kilometer tussen de twee kerken, die van Veldre en Ringsaker, werd tot 1876 door de priester dagelijks te paard afgelegd om de parochianen van beide dorpen zijn geestelijke diensten te verlenen. Na zo’n driehonderd hoogtemeters gemaakt te hebben daalt mijn pad langzaam af richting de kerk van Ringsaker aan de oever van het Mjøsameer.

Ringsaker Kirke

Of de priester nog steeds twee parochies bedient betwijfel ik. Niet hij, maar in ieder geval een student van een jaar of 25 heet me welkom in de kerk. Bij het betreden overvalt mij eerder een discosfeer dan een klerikale beleving. Wat blijkt, 1ste zondag in november is het Allehelgensdag (Allerheiligen) en ter gelegenheid daarvan hebben ze de hele kerk dit weekend van paars discolicht voorzien. Niet echt mooi, maar anders was deze Ringsaker Kirke, één van de beste bewaarde kerken uit de 12de eeuw, op zaterdagmiddag wel gesloten geweest. Overspoelt door het paarse licht, oké, paars is de kleur van emoties en geeft een diepe bevrijding van lichaam en geest aan, toch mag het iets minder zijn. Wat wel meegenomen is, de jonge dame biedt heerlijke ter plekke zelfgemaakte wafels met jam en thee aan. Daar ben ik na 20 kilometer lopen wel aan toe.

Ringsaker Kirke

Tijdens mijn lange pelgrimstocht in 20116 eindigde de dag steeds weer op een nieuwe plek. Dat had hier bij het Pelgrimsenter kunnen zijn. Nu vandaag gaat het anders. Ik  loop door naar het station van Moelv. Nog 6 kilometer te gaan. De trein brengt me in een kwartier terug en met een uitloop van een kilometer naar mijn Wood Hotel heb ik er uiteindelijk ruim 27 kilometer op zitten. Dat is eigenlijk wel meer dan voldoende. Maar wetend dat op de 11de verdieping een heerlijke douche en bed op mij wacht, beschouw ik als een mooi slot van de dag.

Wood Hotel

Foto’s

5 Reacties

  1. Caroline:
    8 november 2021
    Mooie tocht weer, Ronald. En mooi weer ook. Dat levert als vanzelf prachtige plaatjes op.
  2. Petra:
    9 november 2021
    Mooi Ronald! Leuk om je zo te volgen..!
  3. Groen Hans:
    9 november 2021
    Mooie reis langs voor mij bekende plaatsen, alleen niet te voet(respect 27 km), maar per tandem en auto. 🙏🇳🇴
  4. Marie-Thérèse:
    9 november 2021
    Wat kun je heerlijk lopen joh! En Ronald welke gedachten gaan er allemaal door je heen als je al dat prachtig ziet en in de natuur rondloopt! Bijzonder.
  5. Tonnie Janssens:
    9 november 2021
    geweldige tocht weer en terug in je Wood Hotel verder genieten .
    Willem Alexander & Maxima die 2 dagen in Oslo zijn hebben niet zo'n uitzicht in hun hotel als jij .....wacht weer op de volgende aflevering.