Quarantaine pur sang

Quarantaine pur sang

Na zeven dagen in quarantaine is het voor mij nog steeds code blauw. Nu al een week niet meer het KLM-blauw. Nee, na vlucht KL 1147 geeft hier in Noorwegen bijna alle dagen de blauwe hemel het zonnetje de gelegenheid mijn quarantaine gebied heerlijk op te warmen. Het blauw gaat tegen de avond via oranje en vele tinten roze over in het nachtelijke zwart. Afgelopen nacht bescheen zelfs de volle maan het heuvelachtige landschap dusdanig, dat de over de vers gemaaide graanvelden voortbewegende reeën, met hun contouren, een prachtig silhouet vormden tegen de goudgele kortgewiekte graanstoppels. Het enige licht tijdens de nacht is hier het “eerlijke” licht. Geen vals licht veroorzaakt door de omliggende steden, dorpen, snelwegen en kassen. Scharrelend rond mijn slaapvertrek kies ik tijdelijk voor de horizontale houding en zie per seconde het aantal sterren aan het firmament toenemen. Wat een dichtheid aan lichtpunten, zo ver van onze planeet verwijderd. Elke ster kan waarschijnlijk haar eigen verhaal doen, maar wanneer gaat die informatie ons bereiken? Met deze onbeantwoorde vraag in gedachten besluit in mijn plaats op de terrasligstoel om te wisselen voor mijn echte bed waar vast en zeker een nieuwe droombeleving mij richting de achtste quarantainedag zal brengen. 

Onder de huidige quarantaine omstandigheden is het hier prima vol te houden. Buiten vier andere gezonde locals, overigens ook geïmmigreerde Nederlanders, heb ik hier samen met Gemma nog niemand ontmoet. De dagen worden gevuld met het uitvoeren van klusjes in en rond de afgeschermde quarantaine vesting, het kritisch bespreken van de toestand in de wereld en vooral ook het genieten van het hier en nu. Op een droomlocatie als deze mag de quarantaine wat mij betreft maanden duren, maar dan wel in aanwezigheid van een derde persoon. Je mag raden wie! Nog steeds geen verschijnselen van hoest, loopneus, smaak- en geurverlies, koorts of ander symptoom van Corona. Dus, nog drie dagen volhouden en dan mag ik los richting Kristiansund. Het blauw van de fjorden knaagt al aan mijn verlangen!