Met de stroom mee

Woensdag 9 september

 Met de stroom mee

Gullsteinvollen heeft vannacht bewezen wind- en waterdicht te zijn. Mijn horloge geeft bijna 7:00 uur aan, buiten hoor ik het regenwater uit de dakgoot op de stenen kletsen en de wind jaagt tegen de hut alsof hij wil zeggen dat er in dit landschap geen bebouwing thuishoort. Ik draai nog eens lekker om en laat de klok rustig doortikken tot 8:00 uur. Een ontbijt van “Adventure Food” met wat overgebleven compote van gisteren en een kop warme thee zetten mij aan het denken. Wat te doen met dit weer? De voorspelling is regen verspreid over de hele dag. Hier nog een dag blijven biedt geen perspectief. Ik besluit de route om 12:00 uur op te pakken tot aan de doorgaande weg bij het buurtschap Gullstein. Daar blijkt volgens de OV-app (Fram) om 14:00 uur een bus langs te komen die mij in 7 minuten zal verplaatsen over een traject van 7 km. Via twee bruggen en het tussenliggende eiland Stabblandet laat ik me afzetten bij een paal die die dienst doet als halte Ormbostad. Nat de bus in en nat de bus uit. Na nog een heftige bui en klimmend over de “grusveg” (grindweg) klaart het tijdelijk op en loop ik zelfs nog een tijdje in de zon. Met 45 minuten te gaan bereik ik mijn derde KNT-hut Imarbu. Prachtig gelegen aan het fjord met uitzicht op de bergtoppen van het eiland dat ik zojuist met de bus gepasseerd ben. Tot mijn grote verrassing ben ik niet alleen. Een echtpaar van mijn leeftijd uit Åledund is hier ook neergestreken voor één nacht. Maar dan wel met de auto die ze een kilometer eerder hebben moeten achterlaten. In het begin zijn ze niet zo spraakzaam maar gaandeweg komen ze wel los.  Ik vraag nog wat uitleg over Noorse namen op de kaart zoals het verschil tussen een fjord en een sundet. Het laatste blijken zijtakken van de fjorden te zijn. Allebei diep, lang en verbonden met de zee. Nadat ik mijn “Adventure Food” als het avondmaal op heb, word ik alsnog uitgenodigd bij het Noorse echtpaar om aan te schuiven bij het wegwerpen van de te veel vers ingekochte krabben gevuld met salade. Heerlijk! Het leven van de gemiddelde Noor en Nederlander wordt breeduit met elkaar besproken. 
Het weer van de afgelopen dagen staat in geen enkele vakantiefolder afgebeeld met foto’s. Daarmee wordt mijn verslag uniek. Wandelpaden die plotseling een dubbelfunctie krijgen, waardoor de Fjordrutaganger beter zwemvliezen
kan dragen dan dure bergschoenen. Het is mij gelukt, met hier en daar een sprongetje te maken, met droge voeten de hut te bereiken. 
Tot slot: 
“Terwijl je loopt,
Ontstaat de weg,
En als je achter je kijkt,
Zie je het pad dat je 
nooit meer zult betreden”
(Van Antonio Machado).