Tandje bij voor een bed

Vrijdag 12 juli

“Tandje bij voor een bed”

Gedroomd van mammoeten en muskusossen die samen een barricade vormden op de toegangsweg voor de shuttlebussen vol met toeristen op weg naar de Snøhetta. Ik stond op ruim 200 meter achter de barricade en kon met een gerust hart in alle stilte de berg beklimmen. Waar zo’n nachtje rust na de beklimming allemaal niet toe leidt. Best een egoïstische droom al zeg ik het zelf. Vandaag opnieuw met beide benen en vooral voeten in de 21ste eeuw. Er doet zich een spanningselement voor in het verloop van het dagprogramma. Wat gaat het worden? Een tocht van 11 km of één van 24 km. Mijn hoop is gevestigd op de eerste variant. Hopelijk iets meer rust vandaag. Na 11 km ligt er aan het Litvatnet(meer) op 1350 meter hoogte een zeer authentieke hut, de Loennecherbua. Het is volgens mijn informatie één van de lieflijkste hutten in Noorwegen. Eén nadeel, er is krap plaats voor 4 personen, dus je moet het treffen. Ik denk wie het eerst komt wie het eerst maalt. Reden temeer om vroeg te vertrekken, dit keer om 07.00 uur en stevig door te stappen in de hoop tot de gelukkige hutbewoners te gaan behoren voor komende nacht. Voor de afwisseling vandaag een strak blauwe hemel. Pijpen van de broek rits ik direct af, vest uit, petje op en lopen maar. Ik wordt getrakteerd op een zeer afwisselend landschap. De keien zijn nog lang niet op maar zijn iets beter gerangschikt door moeder natuur. Enkele rivierbedding passages zijn er te gaan waar de keien zo liggen dat met goed plannen een droge oversteek haalbaar is. Dat gaat me beter af dan vorig jaar 😇. Dan weer dwars over wat sneeuwvelden die minder papperig zijn dan gisteren. Na 5 km loopt de spanning op. Zullen de 4 slaapplaatsen al vergeven zijn? Ik geef mezelf een kans van 50% op succes, oftewel het glas is half vol. Na elke bult in het landschap ben ik nieuwsgierig of ik de hut al in beeld krijg en of er werkelijk al mensen zijn. Na de laatste passage zie ik eerst het meer in beeld komen en even later verschijnt de hut in het zicht. Ik neem op afstand één rugzak waar en zie één persoon aan het meer zitten. Mijn kans op succes loopt op richting de 100%. De gast die aan het water zit blijkt te gaan vertrekken en ik ben de eerste nieuwe kandidaat. Boffen, ik kan hier de rest van de dag blijven en de nacht doorbrengen. De prachtige ligging aan het meer en het rondom decor van bergen maakt het verblijf in deze hut tot een zeer speciale ervaring. Met wie mag ik dit gevoel nog gaan delen? De hut heeft al een geschiedenis van 100 jaar. De Engelsman Crookshank liet het een eeuw geleden bouwen . Later schonk hij zijn hut aan de voorzitter van de plaatselijke bergvereniging, ene meneer Harald Loennechen. Hij schonk het op zijn beurt weer aan “ Kristiansund og Nordmøre Turistforening”, zodat het nu voor iedere bergwandelaar, mits hij geluk heeft, openstaat. Ter illustratie, het overnachten in de DNT-hutten kost voor leden, zoals ik, 275 kronen, een kleine € 30,00. In alle rust geniet ik hier van het basic bestaan. Er zijn nog 3 slaapplaatsen te vergeven. Wie zullen mijn hutgenoten worden? Enkele wandelaars passeren in beide richtingen en zoeken hun onderkomen verderop. Veel wandelaars hebben hun tent bij zich en kunnen dus neerstrijken wanneer zij daar zin in hebben. Dat maakt je wel wat vrijer in je traject-indeling, maar levert ook weer een aantal kilo’s op. Ik vind mijn 15 kilo wel zat! Uiteindelijk melden zich twee Zwitserse wandelaars. Moeder en dochter, beide met een uitstekende conditie. Ze lopen enkele weken met hun tentje door dit gebied maar willen deze unieke locatie niet laten schieten. Of het aan mijn aanwezigheid ligt of aan de geweldige hut dat blijft in het midden. We hebben het erg gezellig en zo kom ik ook te weten dat mijn haast niet nodig was. Er blijkt een geschreven of ongeschreven regel te bestaan bij de DNT dat leden en senioren altijd voorrang hebben wanneer de hut vol is. Nou, voor beide argumenten kom ik in aanmerken maar door gewoon als eerste aangekomen te zijn geeft me toch een beter gevoel. Dat vroege vertrekken en die grotere stappen nemen is dus achteraf bekeken niet nodig geweest. Morgen gaat de turbo er weer vanaf!!