Twee bezige bijen

Epiloog, Gardermoen, 16 november 2021       

Inmiddels ben ik een week verder. Wat is dat genieten in de rust op het platteland rondom Stange. Het tumultueuze leven van de stad Oslo krijgt vorige week dinsdag nog eens extra vorm tijdens mijn vertrek vanaf het centraal station. Rond de avondspits komt het totale treinverkeer van en naar Oslo-Centraal stil te liggen. Stroomstoring. Overal mensen, in de vertrekhal starend op de grote digitale infoborden waarop niets meer verandert en op de perrons wordt het voller en voller. Na ruim een half uur komt er beweging in zowel het rollend materieel als in de mensenmassa. Achteraf wordt duidelijk dat duizenden grote mensen in hun jachtige beweging naar huis gehinderd worden door de actie van één vogel,  de papegaai.

Vanaf dinsdagavond tot vandaag mag ik genieten van de gastvrijheid bij Gemma. We zijn allebei volop bezig. Zij met het uitoefenen van haar professie en ik met  hobbyklussen. Er ligt een lijstje klaar met mogelijke klussen in en rondom het huis. Niets moet, alles mag. Het laatste wordt het. Blaadjes harken, kelder schilderen, filterkraan in de keuken plaatsen, rail met lampjes boven de eettafel monteren en sloop- en montagewerk bij wastafel in de kelder voor het plaatsen van een nieuwe sifon. Alles lukt uiteindelijk, maar het voor een tweede keer bij nog iemand doen, gaat waarschijnlijk twee keer zo snel. Oefening baart kunst en tijdwinst.

Naast het klussen wandel ik op verschillende tijdstippen van de dag heerlijk door het open landschap en de beboste heuvels. De dagelijkse wandeling van minimaal vijf kilometer staat ook tijdens deze dagen op mijn verlanglijstje. Op het ene moment loop ik door een mistig landschap, de andere dag knijp ik mijn ogen half dicht in verband met laagstaande zonnetje, dat rond 16.00 uur nog net zijn laatste stralen toont voor zijn ondergang achter de heuvels aan de andere kant van het Mjøsameer.  

Tegelijkertijd wanneer ik wandel of klus verdwijnt Gemma regelmatig in de keuken of achter één van haar breimachines. Zo tegen de kerstdagen aan heeft zij volop bestellingen voor vesten, haarbanden en sjaals. Elke keer ben ik weer verbaasd over hoe snel en vakkundig zij in haar “Strikkeriet” (breiatelier) het volgende breiwerk vervaardigt. Kleurrijke Italiaanse wol vormt de basis voor al deze mooie kledingstukken. Ben je nieuwsgierig? Kijk eens op haar website: https://gemma-alders.jimdofree.com

Naast de natuurbeleving maken ook de culturele en traditionele activiteiten in deze regio mij nieuwsgierig. Donderdag 12 november, Sint Maarten, we lopen samen met kleindochter Amelie (4 jaar) en de familie van Gemma mee met de lampionnenoptocht door de donkere namiddag/vooravond. Heerlijk om op al die smoeltjes van die “barn” (kinderen) af te lezen hoe spannend het is. Het waait, het maantje schijnt half hoog aan de hemel en vaders en moeders mogen regelmatig de uitgewaaide kaarsjes opnieuw aansteken in de door de kinderen zelf gemaakte lantaarntjes. Na de spannende tocht worden we op de buitenplaats van de Vrije School ontvangen bij het flink opgestookte kampvuur. Alle kleintjes nemen in een grote cirkel plaatst rondom het vreugdevuur. Veel gebeurt er niet maar met het zingen van de nodige liedjes rondom het vuur en het krijgen van een paar koekjes zijn de kinderen snel tevreden. Alle oogjes zijn gericht op het vlammenspel. Met de mutsjes tot ver over de oren en de handschoentjes aan gaan de “barn”  voldaan aan de hand van papa of mama met uitgedoofde lantaarn richting huis.

Zaterdagavond. Ik nodig Gemma uit om mee te gaan naar het “Høstkonsert” in de aula van Domkirkeodden te Hamar. In tegenstelling tot “een avondje uit” bij ons in Nederland, zitten we hier al om 18.00 uur in de zaal.

Er treden vier koren op, allen afkomstig uit de omgeving. De halve zaal, het bovenste deel, is bezet door de koorleden zelf, de andere helft van het amfitheater vult zich op met bezoekers, bijna allen in aanmerking komend voor het “honnør”-tarief. Zoals gewoonlijk hier in Noorwegen blijven de voorste rijen praktisch leeg. Dan doen wij rij drie maar, met goed zicht op de pianist en de koren. Eén van de twee mannenkoren (Jernbaners mannskor) blijkt inmiddels genderneutraal geworden te zijn. Zowel de dirigent als een aantal koorleden behoren toch echt niet tot het mannelijk geslacht. De kwaliteit van het eerste koor is niet van het hoogste niveau. We genieten wel volop van het tweede koor (Vang Sangforening) en het derde koor (Fagforeningenes mannskor). Luister naar videofragmenten van de koren. Na anderhalf uur muzikaal entertainment rijden we door de donkere avond terug naar Stange. Het maantje beschijnt het met een dun laagje sneeuw bedekte landschap.

Zondag. De zon zal volgens de voorspellingen de gehele dag volop schijnen. Niets is minder waar. Het wereldje rondom ons huis blijft heel klein. De mist wil niet optrekken. We trekken de wandelschoenen aan en gaan op pad naar één van de kennissen van Gemma, die een soort van “Open Huis” houdt en haar collectie zelfgemaakte kunst in de verkoop heeft. We slaan allebei ons slag, Gemma iets meer dan ik. Met een paar bekers warme drank met fruit in onze maag wandelen we terug over de praktisch verlaten landwegen. Mooi tochtje van 7 kilometer.

Dinsdag. Aan alle mooie dingen komt een eind. Zo ook aan mijn verblijf in Noorwegen. Ik kijk terug op een fantastisch verblijf in zowel Stange, Oslo als in Brumunddal. Altijd heel gezellig om in mijn gast-/klusverblijf bij Gemma te zijn en wat is het daar, net zoals thuis bij Laetitia,  genieten van elke dag “eerlijk voedsel” op tafel. Als koeriersdienst neem ik net zoals op de heenweg namens Gemma de nodige pakketjes mee die in Nederland weer op de post gaan. Als “Flying Blue Member” van KLM laat ik me dadelijk weer terugvliegen naar Nederland en maak ik me op voor een land, waar ik me vanaf het moment dat vanuit de cockpit  klinkt: “seatbelt mogen los”, weer zal moeten houden aan alle corona-maatregelen die de afgelopen weken even geen rol gespeeld hebben hier in Noorwegen. Wat heerlijk om in een geel land te vertoeven, helaas gaat dadelijk het stoplicht weer op rood!

Voor nu, bedankt voor het meereizen en tot …………..?