Vol energie, samen uit, samen thuis.
24 februari 2021 - Rockanje, Nederland
Vol energie, samen uit, samen thuis.
“Blijf zoveel mogelijk thuis! Samen tegen corona”. Dat is de dringende boodschap die we binnen een half uur, op weg naar Rockanje, meerdere keren als aanduiding op de signaleringsborden boven de A16/A15 vanuit onze Polo te lezen krijgen. Vandaag geen NS-Keuzedag 3, maar “Ronaldoppad” voor een tweedaagse duo-wandeltocht.
Nu ik als “Hoofd reizen” (zoals Laetitia mij noemt tijdens onze buitenshuis activiteiten) een wandel-tweedaagse in petto heb met menselijke dag-afstanden van rond de 10 kilometer, heb ik aan haar een fantastisch wandelmaatje.
“Blijf thuis, blijf binnen”, daar hebben wij ons gedurende het afgelopen jaar constant niet aan gehouden. Ons motto is al sinds 13 maart 2020: ga veel naar buiten, wandel elke dag minstens 5 kilometer, zoek de rustige omgeving op, eet gezond en vooral biologisch, haal de extra vitamines binnen, en slaap vooral veel! Deze leefgewoontes bevallen ons prima en doen ons ook vandaag besluiten om eropuit te trekken. Van de ingestelde en voortdurende avondklok zullen wij hier vandaag zeker geen last hebben, want na de geplande flinke wandeling door bos, duin en over strand, gaan wij na 21:00 uur zeker met de beentjes omhoog, zo niet met het gehele lichaam plat.
Thuis heb ik zoals gewoonlijk, locatie en wandelroute nauwkeurig in beeld gebracht. Laetitia laat zich wat dat betreft altijd graag verrassen en weet dat ik voor onze gezamenlijke wandeltochten andere doelen en uitdagingen stel dan wanneer ik alleen op pad ga. We besluiten Mark en Hugo hun uitspraken en de daarop volgende media-reacties even twee dagen achter ons te laten. De GPS-navigatie leidt ons naar 51º 52’NB en 4º 03’OL, voor de minder geografisch ingestelde lezer, het 800 jaar oude kustplaatsje Rockanje op de Zuid-Hollandse eilanden Voorne-Putten. Op 400 meter van de zee plaatsen we onze Polo op de parking van Strandhotel Rockanje. We maken ons op voor een voorjaarstocht langs vooraf vastgestelde wandelknooppunten.
Het landschap dat we de afgelopen weken beleven tijdens onze wandeltochten, gedraagt zich als een kameleon. Zo liep en schaatste ik twee weken geleden nog door een wit Nederlands winterlandschap bij temperaturen van -10ºC, nu lopen we tussen de krokussen en sneeuwklokjes in onze zomerkleding bij een temperatuur van +18ºC. De sfeer en schoonheid van beide momenten maakt ons blijmoedig.
Hier je stappen zetten, confronteert je afwisselend met de aspecten van welvaart en welzijn van ons bestaan. We lopen door het natuurgebied onderhouden door de Vereniging Natuurmonumenten, maar vanaf de toppen van de duinpartijen zie je in noordelijke richting het brede palet aan hijskranen, mammoettankers en schoorstenen van de chemische industrieën op de Maasvlakte en Rijnmond. Draai je 90º in westelijke richting dan zie je schoonheid van duin, strand en zee. Het strand trekt vandaag met dit schitterende weer de nodige recreanten aan. Onder hen waarschijnlijk veel mensen die hun inkomen verdienen in dat dichtbevolkte gebied van de zuidelijke Randstad waarvoor Voorne-Putten binnen handbereik ligt. Die uitgestrekte watermassa van de Noordzee aan de horizon, waar we stap voor stap dichtbij komen, draagt ook zijn steentje bij aan de groene energie behoefte die dagelijks toeneemt door ons collectieve energieverbruik. Tussen het helmgras en de duindoorn door, steken in de verte de windmolens met hun gigantische masten en wieken boven de waterspiegel uit.
We genieten hier allemaal van de natuur, maar tegelijkertijd draagt ieder zijn mobiel op zak, om regelmatig de weersverwachting te checken, een foto te maken of om via Whatsapp de belevenissen van het moment te delen met vrienden en familie. Laat die windmolens in zee dus maar flink draaien, want anders kan ook ik vanavond in ons hotel de iPhone-batterij niet opnieuw naar zijn 100% niveau brengen voor de volgende dag. De één spreekt van horizonvervuiling met al die witte staalkolossen in zee, de ander heeft ze liever daar staan dan in zijn achtertuin. We ontkomen er niet aan dat met onze toenemende welvaart en ons stijgend energieverbruik de elektriciteit ergens moet worden opgewekt.
Laetitia en mij ontbreekt het momenteel niet aan fysieke energie en we sjouwen door het rulle zand duin op en duin af, steeds nieuwsgierig naar het volgende uitzicht. Prachtige doorkijkjes, eenzame rustplaatsen met een bankje aan een duinmeertje en plots obstakels op het pad gevormd door herkauwende Schotse Hooglanders. De anderhalve meter onderlinge afstand die we al een jaar dienen te handhaven, moeten we hier tijdelijk opvoeren naar enkele tientallen meters om op veilige wijze de veestapel te passeren.
Al wandelend weten we niet hoe vaak we elkaar moeten overtuigen van het feit dat we het enorm goed hebben ondanks alle beperkingen die ons door de corona-maatregelen zijn opgelegd. We genieten van de kleine dingen links en rechts van ons langs en op het wandelpad. Voorjaarsbloemetjes, knoestige boomstronken in de vorm van een reptiel o.i.d., ontluikende knopjes aan de takken, mieren (zie video) die met honderdduizenden hun territorium aan het organiseren zijn enz. Het struinen door de natuur gaat in de benen zitten, maar tegelijkertijd geeft het ons energie.
Na slingerend door het bos, het duinlandschap en over het strand onze stappen gezet te hebben, lopen we voldaan richting ons nachtverblijf. Daar aankomend gaan we min of meer in quarantaine in onze sfeervolle hotelkamer. De namiddagzon vangen we nog op ons kleine balkonnetje op en daarna is het voor het diner en ook voor morgenochtend bij het ontbijt: “click en collect”. Afhalen van de voedselpakketten bij de receptie en snel terug naar de kamer.
We genieten na van een heerlijke dag “blijf vooral niet binnen” en maken ons op voor een tweede dag spoorzoeken van knooppunt naar knooppunt. We laden onszelf en de iPhones opnieuw op met groene windenergie en laten ons morgen opnieuw verrassen. De weersvoorspelling laat ook voor morgen een stevig zonnetje zien en de knooppunten voor de volgende 10 kilometer heeft “Hoofd reizen” al in beeld. “Uit goed voor u” blijft wat ons betreft hoog in het vaandel staan en deze twee dagen bewijzen maar weer hoe mooi ons eigen Nederland kan zijn.
Na twee dagen vooral in de buitenlucht zijn, staat morgen tijdens onze terugreis op weg naar huis boven de snelweg op de bekende signaleringsborden waarschijnlijk “Ga terug naar thuis en welkom thuis”. Dat advies gaan we zeker opvolgen!
Laetitia en Ronald
Wij zijn ook weer regelmatig aan het fietsen en genieten van het buiten zijn.
Groetjes
Ik loop bijna mee, als ik het lees.
👍
Een leuk verhaal, Ronald!
Prachtige route met ontmoetingen met reptiel o.i.d., Schotse Hooglanders, ervaringen die op jullie pad kwamen, letterlijk!
Met dak voor deze weer indrukwekkende verslaggeving! Chapeau🎩
‘See’ you next time. al lukt het niet altijd je ‘op de voet’ te volgen! Hihihi!
Het ga jullie goed!