Vrijdag de 13de, Oslo op slot

Vrijdag 13 maart

“Vrijdag de 13de, Oslo op slot”

Praktisch lege bussen en trams passeren mijn hotel “First Hotel Millennium”. Na een aangepast ontbijt, geen buffet maar een door het personeel met handschoentjes aan samengesteld bord met varia voedsel verpakt in plastic folie, maak ik plannen voor een dag anders dan vooraf bedacht. Na een week natuur had ik één dag cultuur in gedachten. Oslo heeft zoveel te bieden wat ik nog niet gezien heb. Na een paar extra glazen water, immers “water is the soul of the earth”, besluit ik op pad te gaan en dan maar eens te kijken hoe Oslo erbij ligt. In hoeverre geven de Noren gehoor aan alle aanbevelingen en regels betreffende het coronavirus. Nou dat is al snel duidelijk. Scholen zijn dicht, culturele instellingen zijn hermetisch op slot en inwoners zijn dringend geadviseerd indien mogelijk thuis te werken en lijken daar gehoor aan te geven. De straten zijn op een enkele auto, taxi of bus naar praktisch leeg. Zo heeft Oslo er dit millennium nog niet vanuit het hotel uitgezien. Op mijn route langs één van de drukste straten van Oslo, de Karel Johans Gate, trek ik als bijna eenling mijn spoor richting Akerhus vesting, het oudste stukje Oslo dat eind 13e eeuw gebouwd werd om de hoofdstad van Noorwegen te beschermen. Het kasteel is nooit met succes belegerd door een buitenlandse vijand. Maar de vijand van nu, het Chinese coronavirus heeft de vesting lam gelegd. Geen mens te zien op twee militairen na die op de top van de vestingheuvel de burcht bewaken. De kanonnen en de dispenser hebben deze vijand niet op afstand weten te houden. Ik profiteer van deze uitzonderlijke gelegenheid en weet deze toeristisch bijna 365 dagen, dit jaar zelfs 366 dagen, druk bezochte plaats zonder bezoekers te fotograferen. Er ligt hopelijk toch nog toekomst voor vele komende generaties om kennis te nemen van dit Noors cultureel erfgoed. De start is gemaakt, een groot deel van de vesting is niet alleen gesloten in verband met het virus maar ook ten gevolge van de restauratie (zie video). Mijn wandeling langs de Akerhusstranda en de Langkaia biedt mij uitzicht op het architectonisch geweldig interessante Operagebouw. De wit marmer, uit het water opreizende cultuurtempel, toont gelijkend aan een in zee uitmondende gletsjer, maagdelijk wit. Het marmer wordt vandaag niet besmet door duizenden toeristische voeten die er normaal gesproken dagelijks een print achterlaten. Voldaan, na dit van ongeluk (vrijdag de 13de) behouden programma in risicogebied, stap ik in de trein naar Stange, daar waar ik mijn mogelijk door de Noorse overheid opgelegde quarantaine ga uitzitten. Het is mij niet helemaal duidelijk wie het gevaar is voor wie. Ik voor de Noren of de Noren voor mij? Maar één ding is duidelijk, ik Stange doen ook wij vannacht de deur op slot.