Op weg naar de schrijfplek van mijn verhaal

Mijn laatste dagje Oslo begint met een voorzichtig zonnetje dat boven de rand van het hotel tevoorschijn komt. Het belooft vandaag alleen maar mooier te worden. Als eerbetoon aan Edvard Munch start ik het programma met een bezoek aan het graf van de grote schilder op Vår Frelsers Gravlund. De stad is al volop in beweging maar in het park van het kerkhof heerst een serene stilte. De laatste herfstbladeren moeten hier nog van de bomen vallen. Het graf van Edvard Munch getuigt van alle eenvoud, dit in schril contrast met het museum dat ik gisteren bezocht.

Munch had grote waardering voor het werk van de schrijver Hendrik Ibsen (1828-1906), van wie het familiegraf op een steenworp afstand van dat van hem ligt.

Na dit rustmoment zoek ik geleidelijk het drukkere deel van de stad op. Al snel lukt dat en word ik geconfronteerd met een kordon van motorpolities en geblindeerde zwarte personenbusjes. Een paar straten en steegjes verder tref ik de overkill aan politiemacht opnieuw aan maar dan inmiddels voor het Parlementsgebouw. Der Deutsche Bundeskanzler blijkt vandaag Oslo aan te doen. De Duitse en Noorse vlag hangen in top en wapperen voorzichtig. Tussen de motoren en beveiligers door baan ik mij een weg richting de historische burcht Akershus aan de rand van het fjord. De activiteiten langs de kade beperken zich tot wat winteronderhoud. Ik heb ver zicht over de uitloper van het Oslofjord dat er als een glad gestreken laken bij ligt.

De rust is passé als ik opnieuw op de Duitse invasie stuit die nu onder escort van de Noorse overheid aan komt rijden bij de kade van de cruiseschepen waar een enorm Duits marineschip aangemeerd ligt. Het hele circus begint hier opnieuw. Voor zover ik kan zien staat de gehele Duitse marinebemanning in de houding op het achterdek en maakt de Bundesdelegatie zich richting de loopbrug op voor een bezoek aan het schip.

Het doet lijken dat ik aan het stalken ben, niet is minder waar. Hoe zal het hier volgende week zijn als ons koningspaar op staatsbezoek naar Oslo komt? Even in de gaten houden!

De zon schijnt inmiddels volop en één van de bankjes met uitzicht op de skyline bied mij de gelegenheid even lekker te gaan zitten en bij te kleuren.

Voor de middag staat een bezoek aan de “Deichman Bibliotheek” gepland. Sinds de opening 18 juni jl. behoort deze boekenverzameling tot één van Europaas meest grote en functionele bibliotheken.

Het is een moderne en dynamische bibliotheek die niet alleen de uitgebreide boekencollectie van Deichman bevat, maar onder andere ook een bioscoop, mediaworkshops, gamezones, lounges en een restaurant. Carl Deichman (1705-1780) was een Noorse zakenman, industrieel, boekenverzamelaar en filantroop. Zijn schenking leidde tot de oprichting van de Openbare bibliotheek van Oslo, officieel bekend als Deichman Library. De architectuur van de bibliotheek is nauw verbonden met haar rol als openbare ruimte. De bovenkant van het gebouw steekt uit om zijn aanwezigheid aan te kondigen aan de bezoekers die vanuit het stadscentrum van Oslo en het centraal station arriveren. 

Ook al lees ik geen Noorse boeken, toch nodigt bovenstaande omschrijving mij uit om dit enorme complex eens van binnen te gaan onderzoeken. Bij binnenkomst via de grote draaideuren word ik direct overrompeld door een immens grote ruimte, waarin van alle kanten via lichtschachten stralen van de zon binnen kunnen komen.

Het licht vormt een prachtig contrast met alle zwarte wanden en kasten waarin de duizenden boeken staan gecategoriseerd.

Via vele roltrappen zijn de verschillende etages te bereiken. Overal staan fauteuils en zijn studiebalies en werkplekken ingericht. De Noorse geletterdheid, of toch zeker die van de bevolking van Oslo, moet wel hoog zijn gezien de drukte in dit gebouw. Van kleuter tot grijsaard leest hier of snuffelt in de boeken. Er worden niet alleen heel veel boeken via een totaal gecomputeriseerd uitleensysteem het pand uit gedragen, ook bijna elke werkplek is bezet. Heel veel studenten hebben hier hun studieplekje.

Ik sluit me daar bij aan en zoek een leeg plekje om in mijn blogboek dit verhaal op te schijven. Ja, een man van 68 jaar, met pen en papier tussen alle jongeren die stuk voor stuk aan de laptop, telefoon of andere digitale devices aan het werk zijn. Eenmaal terug in mijn appartement zet ook ik al mijn informatie digitaal over via de laptop, zodat het met jullie gedeeld kan worden.

Met een ervaring rijker verlaat ik rond 16:00 uur de Deichman Bibliotheek en constateer dat het buiten al donker aan het worden is. De zon komt hier ’s morgens rond 8:00 uur op en gaat om 16:00 uur al  onder. In die acht uur zich laten zien, heeft de zon zich vandaag in ieder geval van zijn beste kant getoond.

Dit was Oslo, morgen ga ik een stuk noordwaarts. Waarheen? Dat lees je later weer!