Niet gestelde vragen toch beantwoord, Beara Way, Ierland 2017

Dag 11, zondag 3 september

Niet gestelde vraag toch beantwoord.

De nacht in de Druid Cottage heeft me volop energie opgeleverd om de laatste Beara Way-dag op te starten. Een eerste blik uit het raam tempert dat enthousiasme onmiddellijk. Nog steeds, of opnieuw regen! Mijn digitale weermelder (Yahoo!) geeft in Kenmare en omgeving regen aan tot 10.00 uur. Met een rustig ontbijt en het inpakken van de rugzak weet ik die tijd wel te vullen. Helaas, Yahoo meldt even later dat de wolken er een uurtje langer voor gaan nemen. Het alternatief is nog steeds een taxi ergens uit Ierland te laten komen om mij vervolgens naar Glengarriff, mijn start- en eindpunt van de Beara Way, te brengen. Een bij het toeristenbureau opgevraagde offerte leverde gisteren al een vraagprijs tussen de € 30,00 en € 35,00 op. Aangezien de reis nog ruimschoots binnen het budget gebleven is zou deze taxirit geen onmogelijkheid zijn maar ik voel er eigenlijk niets voor. Regenpak aan en wegwezen. De inwoners van Kenmare houden op deze regenachtige ochtend zo te zien een pyjamadag. Weinig bewoners of toeristen op straat. De Ring of Kerry laat ik achter me en ik zet mijn stappen terug op het vertrouwde Beara Way parcours. Ik word muzikaal uitgeluid door een trio versteende musici. Hard rock music! Geen saxofoon, geen klinkende noten maar de beeltenissen doen me nu wel enigszins verlangen naar mijn eigen muzikant thuis in hoogst eigen persoon. Ik word beloond voor mijn zelf-lopen-initiatief. Druppels worden kleiner, wolken stijgen, lucht breekt en het blijft de rest van de dag droog. Voor de verandering zijn er ook vandaag geen andere wandelaars op het Ierse Pad. Het is stil. Het enige geluid komt van de wind, het stromende water en de landing van mijn schoenen op het grindpad.

Het laatste aandachtspunt uit "The Optimist" betreft: "Stilte geeft antwoorden". "De natuur herinnert je eraan wie je bent en wat je belangrijk vindt. Even afstand nemen van het dagelijkse leven, in tune zijn met de omgeving en reflecteren over jezelf en waar je staat. Stilte zoeken in het groen geeft antwoorden".

Ik heb mijn tocht niet ondernomen omdat ik op zoek ben naar antwoorden op vooraf gestelde vragen. Toch loop ik tijdens mijn hele trip over van alles en nog wat na te denken/filosoferen. De stilte geeft mij in ieder geval het antwoord dat ik de weg die ik al geruime tijd volg gewoon wil voortzetten. Ik ben immers een gezond en gelukkig mens.

Twaalf kilometer doorstappen brengt me bij Bonane Heritage Park. Het erfgoed betreft goed geconserveerde archeologische overblijfselen uit zowel het Stenen, Bronzen en IJzeren Tijdperk. Ik verwacht hier een mooie eindstop te maken wat het lopen betreft en verder hier vanaf de parkeerplaats te liften naar Glengarriff. Het park is zeer de moeite waard en voor de belangstellende blogvolgers staat er op de bijgevoegde foto's veel informatie. Daarentegen is de parkeerplaats met potentiële vertrekkende reizigers één grote teleurstelling. Drie auto's in totaal en helaas nog niet vertrekkend. Ik loop door naar de N71 en begin met de duim omhoog. De eerste tien auto's met toeristen passeren zonder blikken of blozen maar al na vijf minuten staat de eerste autochtoon midden op de weg op zijn remmen en biedt mij een plekje op de achterbank. De laatste 20 kilometer van de Beara Way, bochtend door de heuvels, aanschouw ik vanachter het raampje. De chauffeur zet me netjes voor de deur van B&B: Perrin Inn af. Op deze plek begon 23 augustus mijn avontuur