Wie wil er een stekkie van de fuchsia?, Beara Way, Ierland 2017

Dag 10, zaterdag 2 september

Wie wil er een stekkie van de fuchsia?

Om 08.00 uur vertrekt Manuela met haar auto volgeladen met chocoladetaarten richting ergens op het schiereiland Kerry. Gelukkig(!) laat ze nog een dikke plak voor mij achter, mocht ik na de scrambled eggs en bacon nog een gaatje over hebben. Tijdens het ontbijt overspoelt Gerald mij als aanvulling op alles wat ik gisterenavond al gehoord heb, nog eens met de hele geschiedenis van de O'Sullivan's. Ongeveer vergelijkbaar met de "Jansens" in Nederland heb je hier op het Beara schiereiland al gauw de kans dat als je geboren wordt, je een O'Sullivan bent.

De "vier op een rij" wat het weer betreft gaat ook nu helaas op. Na de vier mooie dagen kondigt het slechte weer zich aan. De schapen kleuren op rood en gaan er vandoor. De regen begint te vallen met de voorspelling dat het de komende 24 uur zo zal blijven.

Gerald is zo vriendelijk mij naar Kenmare te brengen. Er rijden immers geen bussen, de zomer is voorbij. De omgeving straalt zaterdagochtendrust uit. Weinig tot geen verkeer. De route bestaat uit een eindeloos aantal bochten geflankeerd door hoge heggen met de wild woekerende fuchsia's waar het hele land rood en paars van ziet. Wat zou Leen Jongewaard hier met zijn "Ja zuster, nee zuster"-team genoten hebben. https://youtu.be/6WIVdfrQwlE

Na acht dagen dolen door landelijke en onherbergzame kale heuvels rijden we nu de "metropool" Kenmare met bijna 2000 inwoners binnen. Winkels, pubs, auto's, veel B&B's en de nodige mensen. Ik ga direct naar mijn B&B: Druid Cottage. Een mooi oud huis uit 1880 met sfeervolle kamer. Ik neem lekker mijn rust, het is immers weekend. De regen houdt aan. Ik hijs mij in de namiddag in mijn regenpak en ga op verkenning in het stadje. Alle winkels in en uit. Een rijk aanbod aan Ierse souvenirs laat ik netjes in de schappen liggen. Wel duik ik de pub in voor een stevige pint Irish Ale. Na al die schapen en lammeren op mijn route gepasseerd te hebben moet er toch ook maar eens één op mijn bord verschijnen. Ik geniet van een heerlijke traditionele Irish Lamb Stew. Verzadigd loop ik door het druilerige weer terug richting Druid Cottage. Met het raam wijd open en het getik op het raam val ik al luisterend naar "wie wil er een stekkie" al snel in slaap.