Tijd voor een douche

Zondag 14 juli

“Tijd voor een douche”

De Gammelsetra is vannacht niet erg druk bezocht. Zoals elk boerenbedrijf vroeger over meerdere opstallen beschikte, heeft ook deze locatie een hoofdgebouw en enkele bijgebouwen. Ik kon kiezen in welk oud houten deel van de hoeve ik wilde overnachten. Ik heb gekozen voor de ruimte waar zowel de proviand opgeslagen staat als waar de kookfaciliteiten zijn. Er zijn twee slaapkamers, elk met 3 bedden. Ik heb heerlijk privé geslapen als een os. De hut is sfeervol ingericht. Een groot risico is dat je met stevige koppijn naar bed gaat aangezien alle doorgangen bij deuren niet hoger zijn dan 1.50 meter. Er hangen waarschuwingen bij, maar één keer gaat dat toch mis, boink 😫. Gisteravond heb ik bij gebrek aan mee-eters de hele liter groentesoep in mijn eentje naar binnen gewerkt. Met wat Wasa knäckebröd en een half blik fruitcompot was dat een volwaardige maaltijd.Toch heb ik nu bij het opstaan al weer gezonde trek. De eenpersoons verpakkingen van Havergrøt zijn wel smakelijk en zeker door toevoegen van de andere helft fruitcompot van gisteravond is hiermee een goede bodem gelegd. Tijdstip van vertrek wordt enigszins verlegd. Buiten hangt de bewolking nog erg laag en de voorspelling is dat hij spoedig zal optrekken. Samen met mijn naamgenoot Hagen, maar dan zijn voornaam, kletsen we wat over onze tochtervaringen. Tegen 10.00 uur stap ik in mijn schoenen en maak ik me klaar voor etappe 5. Zoals gebruikelijk sluit bij de zelfbedieningshutten van DNT de laatst vertrekkende , in dit geval ik, de hut af. Ieder lid beschikt over de loper die op alle ruim 500 hutten past. 
Er staat me vandaag een afwisselende tocht van 14 km te wachten. Ik kan wel dromen over barricades van muskusossen en mammoeten, maar nu moet ik werkelijk een hindernis nemen bij een flinke kudde runderen met hun jonge kalveren die de doorgang breeduit versperren. Ik word doorgaans pas angstig als ik zie dat eventueel een koe mij als ongewenste gast ervaart. Dat blijft hier uit. Ze gapen mij alleen maar aan en bieden mij ongestoord de vrije doorgang. Al snel toont de kaart dat ik nu over een afstand van nog geen 1 km lengte ongeveer 300 meter ga afdalen om vervolgens na het genieten van de waterval ook weer 250 meter te gaan stijgen. Slalom tussen de bomen door, wel lekker in de schaduw, want de zon staat alweer hoog aan de hemel. Wat een onmogelijk geweld waarmee dat water uur na uur, dag na dag, jaar na jaar, eeuw na eeuw naar beneden stort. De vorm van het gebergte toont wel aan dat de eroderende kracht van het water al immense hoeveelheden gesteente heeft doen verdwijnen. Zelfs op redelijke afstand van de waterval ervaar je het effect van de sprankelende spetters als een soort van frisse douche. Nemen ze hier nu de commercial van “Fa shampoo “ op? Tijdens de klim naar de volgende fjell bedenk ik me dat ik nu eigenlijk best wel graag een iets ongunstigere BMI (body-massa index) zou willen hebben. Dat zou me misschien wat vetrandjes opleveren op de schouders, rond de sleutelbeenderen en op mijn heupen zodat de druk van de rugzakbanden iets verminderd zou worden. Eenmaal boven en stevig de stap er inzettend richting de Vangshaughytte ben ik toch wel weer tevreden met mijn lengte versus gewicht. Een bloemrijk moerassig langzaam oplopend landschap brengt mij bij Vangshaugen Fjellstue. Deze hut is in de zomermaanden bemand en doet meer aan een hotel denken dan aan een hut. Het is prachtig gelegen aan het Storvatnet(meer) op 740 meter hoogte. Ik heb hier weer een kamer voor mezelf en teken in voor het drie-gangen diner dat om 19.00 uur zal plaatsvinden. Er zijn slechts vier dinergasten bij aanwezig. Wat heb ik een heerlijke (smullen) en interessante avond. We zitten gevieren aan tafel en gaandeweg komt er steeds meer ter sprake. Het echtpaar komt uit de omgeving van Oslo en de man is violist in het Oslo Filharmoniske Orkester. In het najaar gaan ze op jubileumtournee door Europa en op 14 oktober treden ze op in het Amsterdams Concertgebouw. Zijn vrouw is docent zang in het voortgezet onderwijs, ook in Oslo. De tafel bezetting wordt gecompleteerd door een zeer spraakzame sportieve jonge vrouw, ongeveer 30 jaar oud. Wat zij allemaal al niet heeft gedaan en nog gaat ondernemen? Ze heeft gediend in het leger, is nu onderwijzeres maar is voorlopig vier weken in haar eentje met tent en al door de bergen aan het banjeren. Ze is nu twee weken op pad en slaapt vanavond voor het eerst in een echt bed en verheugt zich op de warme maaltijd. Daarnaast heeft ze twee jaar geleden in een Noorse tv-challenge serie bewezen dat ze de vrouw is die het langst in de natuur kan leven zonder enig contact met anderen en zonder enige luxe. Leven op water, vis, bosbessen en sommige eetbare planten. Ze heeft het 18 dagen volgehouden maar omdat uiteindelijk haar lichaamstemperatuur terugliep naar 34 à 35 graden moest ze volgens het reglement haar deelname staken. Met camera’s moest ze haar dagelijks gedrag vastleggen en ook elke dag een verslag opsturen. Wat een prestatie! De best presterende mannelijke deelnemer heeft het uiteindelijk 34 dagen volgehouden. Ach, na dit allemaal gehoord te hebben, heb ik ook maar over mijn solotochten verteld en zij dacht dat allemaal niet meer te doen tegen de tijd dat ze 66 jaar oud zal zijn. Na de koffie en extra pannenkoeken, besluit ik terug te gaan richting mijn slaapkamer en heb nogmaals om te genieten van deze luxe, lekker lang voor de tweede keer onder de douche gestaan. Wel afgerond met koud water als herinnering aan de  daverend neerstortende waterval van vanmiddag.