Iets gemist in de mist? Beara Way, Ierland 2017

Dag 4, zondag 27 augustus

Iets gemist in de mist?

Ik neem op niet-christelijke gronden vandaag toch de zondagsrust enigszins in acht. Het lichaam vraagt op deze dag om enig herstel en met het oog op de nog komende vele kilometers door dit gebied lijkt me dit herstelmoment op zijn plaats.

Voor zover ik tijdens mijn ontbijt wil genieten van het uitzicht vanuit Cottage Heights heeft plaatsnemen aan het raam totaal geen zin. Je ziet momenteel geen hand voor ogen. Dichte mist! Concentreren op het voorgeschotelde ontbijt prikkelt naast de ogen ook nog andere zintuigen, reuk en uiteindelijk mijn smaak. Geen vergezicht maar wel een stevig Irish Breakfast.

Vandaag een korte aanloop naar de haven van Castletownbere. Men meent te kunnen zeggen dat deze vissershaven behoort tot de op één na veiligste natuurlijke havens ter wereld. Rond de klok van half twaalf gooit de kapitein van de roestige ferry de trossen los om mij als enige passagier over te zetten naar Bere Island ( in 't Iers: Oileán Béara). De overtocht duurt nog geen half uur en ik heb geen idee waar we gaan aanmeren. De wat oudere schipper met typisch zeemansuiterlijk heeft dit traject waarschijnlijk al duizenden keren afgelegd en kan denk ik blindelings de vaargeul volgen. Met de schok van bonkend roestig metaal van de laadklep op de kade blijkt dat we het eiland Beara bereikt hebben. Nu verder spoorzoeken op dit eiland dat eeuwen lang mede dienst deed als strategisch Britse legerbasis. Het lijkt erop dat op dit dunbevolkte eiland, 200 inwoners over van de 1000 mensen die er in de 19de eeuw woonden, de tijd al een aantal jaren stil staat. Auto's rijden er, maar de gemiddelde leeftijd is zeker tien jaar of ouder en van enige reparatie aan schade is geen sprake. Eenmaal afgeschreven zet je het voertuig ergens aan de kant van de weg. Rust roest!

De Beara Way voert hier volgens de kaartinformatie langs een slingerend kustpad naar het oostelijk gelegen enige dorpje dat het eiland rijk is. Gezien de aanhoudende mist en soms zelfs lichte regen besluit ik de kortste route te volgen richting Rerrin. Geen idee wat ik allemaal aan moois mis. Ik loop min of meer met oogkleppen op. Links en rechts vormen de hoge heggen volop begroeid met heide, Fuchsia, Crocosmia en andere kleurenpracht mijn vangrail. Soms even met mijn neus tussen de bloemen duiken als de spaarzame eilandbewoner met zijn auto deze zelfde smalle verbindingsweg wil benutten. Een enkele toeristische routeaanwijzing lokt mij van de weg af. Door het natte gras trek ik een spoor naar "The Gallan", een prehistorische staande steen daterend uit het Bronzen Tijdperk. De positie van de steen blijkt het absolute middelpunt van het eiland te zijn. Enige controle hierop blijkt door het kleine wereldje van vandaag niet mogelijk. De aanduiding op mijn kaart levert echter de bevestiging dat het wel klopt. Knap dat men dat in de prehistorie al wist te bepalen. Bij de B&B wordt ik verwelkomd door één van de 200 eilandbewoners. Ik krijg een slaapkamer met acht bedden toegewezen. Het grapje dat ik dan elk uur van de nacht van bed zal verwisselen komt in mijn Engels niet als humor over. Helaas! De plaatselijke bevolking is ook hier weer erg vriendelijk, maar ondanks het feit dat er al sinds jaar en dag dagelijks twee ferry's meerdere keren het vasteland aandoen, hebben de bruidzoekers de inteelt hier niet weten te voorkomen. Dit eiland vormt vast niet de basis voor de "Einstein-genen". Mijn slaapzaal oogt en is schoon, maar voor de rest plakt alles wat je aanraakt van de voor- tot de achterdeur. Onderhoud met de "Ierse slag"?

Warempel, tegen 17.00 uur trekt de mist op. Ineens zie ik alles wat eerder deze dag in de mist gehuld was. Toch maar even op mijn "rustdag" een klim naar de heuvel met de "Martello Tower". Een soort Mesdag ervaring maar dan met een panoramisch uitzicht over de Ierse kustwateren. De mist is opgetrokken naar hogere luchtsferen of neergeslagen in de zee. Ik zit te genieten van een zondagnamiddag met eindeloos uitzicht wetend dat ook dit waarschijnlijk weer van korte duur is. Weersvoorspelling is Iers nat! Één ding is zeker, wetend dat er nog veel moois van dit eiland in de mist verstopt zat, heb ik deze "foggy day" voor geen geld willen missen.