Vrienden maken boven Dursey Sound, Beara Way, Ierland 2017

29 augustus 2017 - Dursey Island, Ierland

Dag 6, dinsdag 29 augustus

Vrienden maken boven Dursey Sound

Tijdens het ontwaken rond 07.00 uur komt het water bijna via het raam binnen stromen. Nee, niet van de regen dit keer! Het uitzicht vanaf bed is zo fabuleus. Het eerste wat ik zie door het venster is de speling van de golven in het oceaanwater. Tussen die golven en mij bevindt zich nog een strook weiland met drie gezond ogende koeien in de kleuren zwart, bruin en wit die al aan hun graasontbijt begonnen zijn. Dit zet mij aan tot opstaan, wassen, aankleden en eens gaan grasduinen op mijn bord met Irish Breakfast. Ei, spek, worstjes in drie soorten, tomaat, champignons en witte bonen in tomatensaus. En dit alles met jus d'orange, koffie/thee en toasted bread.

De inhoud van mijn rugzak ondergaat voor vandaag een herschikking. Alleen het brood- en regenwerendnodige gaat mee aangezien ik vanavond nog een nachtje in Harbourview verblijf. Het belooft mijn eerste echte droge dag in Ierland te worden. Dat is wel boffen want mijn bezoek aan Dursey Island krijgt daardoor met zijn vergezichten wel een extra dimensie. Warmgelopen op de eerste kilometer arriveer ik bij de kabelbaan, de navelstreng waarmee Dursey Island verbonden is met het moederschiereiland. De Cable Car die ik gisterenavond al aan een amateuristische inspectie heb onderworpen, wordt om 9.15 uur ook nog voor een professionele test leeg heen en weer gestuurd. Stipt 9.30 uur ben ik mede als eerste toerist van de dag getuige van de kabelvlucht over Dursey Sound, het water tussen eiland en vasteland met een enorme eb- en vloedstroom waar geen veerdienst raad mee zou weten. De Cable Car is uniek in zijn soort voor Ierland. Wat zeg ik, misschien wel voor Europa. Voor schapen- en rundervervoer oké , maar voor menselijk transport verwacht je anno 2017 meer veiligheidsvoorzieningen. Gelijk met mij en een Ier uit Dublin stappen twee autochtonen op leeftijd in. Zij hebben voorrang op de recreanten. Samen met hen springen drie schaapshonden, beter bekend als de Bordercollie, in de cabine van de Cable Car. De bijna tandeloze mannen zijn diep in gesprek met elkaar. Geen woord van te verstaan in dialect Iers. Één van de collies heeft mij al snel uitgekozen als vriend en legt zijn brave kop tijdens de "vlucht" op mijn schoot. Bij aankomst op het eiland gaat ieder zijns weegs. Ik besluit eerst de bergroute te volgen richting de vroegere "Signal Tower" op 252 meter hoogte boven de Ierse zeespiegel. Ook hier op dit tijdstip, op een redelijk mooie dag, weer geen mens te zien. Tijdens mijn koffiepauze tegen de Tower aan tref ik toch plotseling een passant. Één van de viervoeters uit de Cable Car heeft me weer gevonden en het komende kwartier verschijnt er geen baasje. Gedurende mijn verdere tocht over het eiland blijft de collie mij trouw begeleiden. Tussendoor neemt hij een spurt richting verspreid lopende schapen, drijft ze bijeen en komt als ik een paar keer fluit vanaf grote afstand "voor". Is hij nu wel of niet de collie die mijn schoot al gevonden had in de Cable Car? We besluiten tijdens onze gezamenlijke lunch op het meest westelijke punt van het eiland vriendschap te sluiten en ik noem hem vanaf dat moment Dursey. De stroopwafel gaat er goed in bij mijn Ierse viervoeter. In korte tijd ontstaat er een hechte band. Samen trekken wij verder door het glooiende gebied richting de oostkust. Na enkele kilometers zoekt hij nogmaals de schapen op en volgt vanaf dat moment een ander groepje wandelaars. De "date" is over en ik vervolg mijn Beare Way in dezelfde eenzaamheid als tijdens de vier voorafgaande dagen. Nee, niet eenzaam maar alleen. Links en rechts kijkend, overal is het adembenemend mooi. Prachtige wolkformaties en zo nu en dan breekt de zon zelfs door. Tegelijkertijd beuken de golven in de diepte tegen de door erosie uitgesleten rotsformaties. Dursey, mijn tijdelijke vriend, praktiseert nog wat verder in het schapen drijven terwijl ik dit prachtige eiland al zittend in de Cable Car boven Dursey Sound de rug toe keer. Een eiland en vriend om niet snel te vergeten.

Foto’s