Noorwegen 2018, Drieluik van mijn tocht.

Noorwegen 2018, Drieluik van mijn tocht. 

De maanden van voorbereiding, inlezen, kaartstudies, materiaal verzamelen en plannen zijn altijd al een waar genoegen als opstartfase.  Luik één is daarmee al vroegtijdig geopend.

Dan komt het ware moment van het er zijn en het gaan uitvoeren van je plannen. Het inademen van de zuivere lucht, de bergen zien en de eerste “hei, hei” begroeting uitwisselen. Hoe goed en serieus de voorbereidingen ook mogen zijn geweest, het verloopt altijd anders. Dienstregelingen van het openbaar vervoer zijn plots gewijzigd, het gaat helemaal niet regenen terwijl ik ruim een kilo aan regenkleding en rugzakregenhoes meesleep. Sommige dagtrajecten zijn zwaarder, andere weer minder zwaar dan je had ingeschat. Ik wist dat ik in een stil wandelgebied terecht ging komen maar in werkelijkheid is het nog stiller dan stil. Kortom verrassingen blijven zich voordoen.
Zo ook nu, terwijl de gastvrouw van de jeugdherberg, na enkele eters de maaltijd voorgeschoteld te hebben, al haar aandacht aan mij gaat besteden, mede door gebrek aan andere gasten. Ik krijg alle enthousiaste “ins and outs” over haar werk hier te horen. Ik blijk ook nu weer één van de weinige  overnachters te zijn. Ik spreek mijn waardering voor dit landschap en de herberg overtuigend uit en vraag of er nog een klein toetje als afronding van de mijn verblijf in zit. Ze verdwijnt in de keuken en zegt me Noors te gaan verwennen. Net wat ik dacht, daar komt ze met de warme wafel met jam en ijs. Als extraatje ook nog een stuk wafel belegd met de Noorse bruine kaas, Brunost. 
De waardin gaat nog even een ontbijtpakket voor me klaarmaken waarmee ik de dag al terugreizend naar Stavanger morgen zeker zal doorkomen. Morgen om 07.00 uur komt als het goed is het taxibusje voorrijden. Daarmee wordt deel twee van het drieluik definitief afgesloten.

Nu is de actuele beleving voorbij en begint fase drie, de nabeleving die zeker ook veel genoegen gaat opleveren. Met enig weemoed neem ik afscheid van de regio Ryfylke/Setesdal. Morgen in bus en trein genoeg tijd om nog eens in gedachten en woord terug te kijken op dit mooie land. Het drieluik is bijna compleet.