Noorwegen 2018, “Friluftslivet”, terugblik.

Noorwegen 2018, “Friluftslivet”, terugblik.

In Noorwegen is er blijkbaar geen verschil in benoemen tussen bergbeklimmen, bergwandelen en een huttentocht maken. Alle activiteiten in de bergen vallen onder de noemer “fjelltur”. Het maken van bergtochten heeft in Noorwegen al een eeuwenlange traditie. In 1868 is “Den Norske Turistforenung (DNT) opgericht. Natuurlijk ben ook ik daar dit jaar lid van geworden. Zij onderhouden alle bergpaden, zetten de rode T’s uit en zijn de eigenaar van alle onbemande en bemande DNT- hutten. 
In de 19de eeuw ontstond hier al een beweging onder de naam “Friluftslivet” die staat voor “actief ontdekken in harmonie met de bergnatuur” en voor “respect voor de bergwereld”. Waar men vroeger de bergen in trok op jacht naar rendieren en ander wild, om te vissen of om zijn vee te laten grazen op de zomerweiden is het nu puur uit levenslust dat men de hoger gelegen fjells opzoekt. 
“Friluftslivet” betekent letterlijk “leven in de openlucht”. Dat heb ik  de afgelopen dagen zeker gedaan. Een week lang geen nieuws vanuit de wereld gevolgd. Wel geprobeerd dagelijks contact te houden met het thuisfront. Dat lukte niet altijd maar ik sta werkelijk versteld van het feit dat de Noorse provider Telenor zelfs hoog op de fjell mijn teken van leven wist door te sturen naar Breda. 
Ik liep dag in dag uit in mijn eentje van hut naar hut maar had altijd het gevoel dat er over mijn schouders heen werd meegekeken. Door wie? Het blijkt het zonnetje te zijn geweest dat geen dag, nee zelfs geen uur mij bij het zetten van mijn stappen in de steek heeft gelaten. Verder liep ik hand in hand met de Leki-tweeling. De linker (L) stond symbool voor zoals altijd doordacht handelen, de rechter (R) voor het opzoeken van de “bijna” grenzen. Samen brachten zij mij als een soort van twee extra ledematen veilig door dit uitdagende gebied. 
Nu op weg met de taxibus en trein terug naar Stavanger. Daar ga ik nog een paar dagen de gewone toerist uithangen waarvan ik geen verslag meer doe. Deze Noorse historische havenstad is uiteindelijk voor ieder zelf te bereiken. Het gebied waar ik de afgelopen week vertoefd heb zal echter niet snel door één van mijn volgers bezocht gaan worden. 
Ik vond het geweldig jullie waar mogelijk, dagelijks met woord en beeld  te informeren over mijn belevenissen. Ook jullie reacties gaven mij de lust daar steeds mee verder te gaan. Binnenkort bezoek ik Noorwegen nogmaals maar dan samen met mijn lief Laetitia. We gaan dan naar de Lofoten eilandengroep boven de poolcirkel. Wat we daar allemaal gaan ondernemen, dat zullen we helaas voor jullie niet via de blog delen.!
Tot slot mijn “Tusen takk” aan allen die deze afgelopen drie weken het voor mij zo probleemloos hebben laten verlopen. Dank aan: Laetitia die mij de vrijheid gaf te gaan terwijl zij nog zo hard moest werken, VISA, KLM, SAS, NSB, DNT, de Vandrerhjem’s, Statenskartverk, Gemma, de Finse Hanna, de Duitse Brigade, alle “niet stugge” Noren die ik op mijn pad mocht ontmoeten, Jolanda Linschoten, de schrijfster van het informatieve boek “Bergtochten in Noorwegen” en last but not least mijn eigen lijf dat het heeft volgehouden. Ik beoordeel mezelf niet snel, maar nu durf ik het aan. 
“Ik ben een KEI”

Ha det bra (gegroet),
Ronald