Maarten van Rossumpad 1, (kaart 3,4 en 5)

Weersvoorspelling: meer dan goed. 

Agenda: drie dagen geen geplande afspraken. 

Enthousiasme om te wandelen: groot. 

Zoekend in het aanbod van LAW-routes in de rekken van de bibliotheek brengt mij bij het Maarten van Rossumpad. Nee, niet vernoemd naar de Maarten van Rossum uit “de van Rossums“ en “de slimste mens “. Wel een lange-afstand-wandelroute (LAW4)  van Den Bosch naar Steenwijk (385 km), in de voetsporen van de krijgsheer Maarten van Rossum die rond 1490 in het dorp Rossum geboren moet zijn. 

Ik ga voor enkele etappes van deze route tussen Den Bosch en Varik. Ik struin langs de oevers van de Maas en de Waal en door kleine rivierdorpjes waar het hier en daar lijkt alsof de tijd heeft stil gestaan. 
 

Wie was die historisch imposante krijgsheer Maarten van Rossum? Ik zou het natuurlijk aan de huidige historisch geschoolde BN-er Maarten van Rossum kunnen vragen, maar alleen al denkend aan de sombere blik en negatieve uitlatingen van de beste man zou ik het enthousiasme voor deze tocht mogelijk al kwijtraken. 

Dan toch maar gewoon gaan lopen in de wetenschap dat er de nodige geschriften zijn, waarin beschreven staat dat de Maarten van Rossum van eeuwen terug zowel als held als boef heeft opgetreden.

Het worden drie dagen van pendelen. Voor- en natransport vindt plaats met de auto en mijn minifiets. Overnachten doe ik op een SVR-camping bij de boer in Tuil. 

Vandaag wordt het 17 km. lopen. Ik parkeer de auto in Alem, fiets naar Den Bosch en vergrendel mijn minibike aan de paal voor een “invalide-parkeerplek” naast het appartementengebouwen aan de Maasoever. Goede hoop hier vanmiddag mijn fiets terug te vinden.

Terwijl de vermogende appartementbewoners op mij neerkijken, duik ik direct de natuur in. Een prachtig pad voert mij kilometers lang langs de oever van de Maas. De temperatuur stijgt al snel en het pad wordt regelmatig versperd door runderen die verkoeling zoeken in en bij het Maaswater. 
 

Blauw, groen en geel zijn de kleuren die het beeld vandaag vooral bepalen. Na enkele uitzendingen op tv gezien te hebben van de Vlaamse kunstenaar en kunsthistoricus Charlotte Caspers besef ik nu extra goed wat kleurnuance bij de mens teweeg kan brengen. Vandaag levert voor mij het spel van de kleurafwisseling vooral rust en bezinning op.

De stand van het water is momenteel redelijk laag. Dat dit gebied ook andere tijden kent en heeft gekend blijkt uit de afwisseling van oudere en nieuwere gemalen langs de route, die in nattere tijden het water mogen lozen vanuit het aangrenzende land richting de Maas. 
 

Na 12 kilometer gelopen te hebben, soms tussen gras, struiken en bloemen tot heuphoogte toe, ga ik de Maas over met het veer van Alem.

Opnieuw een traject waar ik sporadisch iemand tegenkom. Het zijn vooral gemotoriseerde fietsers die hier de routes over de dijken volgen, maar zij kunnen uiteraard niet de wandelpaden vlak langs het water volgen. Slechts enkele boeren die vandaag niet op de barricade staan, zijn driftig doende het gedroogde hooi van het land binnen te halen. In en rond de dorpen wonen zichtbaar de nodige sympathisanten van de protesterende boeren en zij tonen dat door onze nationale driekleur ondersteboven op te hangen. Blauw-wit-rood dus. 

Mijn tocht voor vandaag eindigt in Alem, een heel klein dorpje op de Gelderse oever van de Maas. Voordat de rivier in 1930 werd recht getrokken, lag het dorpje nog in Noord-Brabant. Grenswijzigingen zijn van alle tijden. De naam van de nederzetting Alem, voor het eerst genoemd in 1107, is een samentrekking van “Aa” (Germaans voor water) en “Heim” dat woonplaats betekent. 
 

Voor mij is Alem vandaag niet mijn verblijfplaats. Ik pak vanuit hier mijn auto, haal de fiets op bij de Maasoever in Den Bosch en ga richting de camping in Tuil. Daar aangekomen, controleer ik na de een verfrissende koude douche het lichaam op teken. Clean! Nu tijd om uit te rusten van een hete, maar prachtige zomerse dag in de sporen van Maarten van Rossum.