Noorwegen: code oranje, groen licht voor Buren

Donderdag 25 juni 2020

Noorwegen: reiscode oranje, groen licht voor Buren.

Vandaag vlucht KL1175, vertrek vanaf Schiphol 14:20 uur, aankomst Trondheim 16:25 uur. Dat is al sinds december 2019 het plan voor mijn volgende bezoek aan Noorwegen. Alles ligt al maanden voor het pakken, wandelgids, topografische kaarten, tickets voor vliegtuig, bussen en enkele overnachtingen. Ik ga via Trondheim naar Christiansund aan de Noorse westkust en start daar mijn veertiendaagse solo-wandeltocht “Fjordruta”. Via 13 hutten van het DNT (Den Noske Turistforening), op één na allemaal onbemensde zelfbedieningshutten, wordt het een prachtige, afwisselende tocht met regelmatig uitzicht op de fjorden. Via een aantal kleinere en grotere eilanden, onderling met elkaar verbonden door veerdiensten of bruggen en dammen, worden het dagtochten van 4 tot 7 uur zuivere looptijd. Gezien de lengte van de dagen, momenteel komt in Christiansund de zon ‘s morgens om 3:23 uur op en gaat pas om 23:41 uur onder, zijn die loopuurtjes wel ergens uit te voeren.  Of ‘s morgens heel vroeg, wanneer de eerste stralen tevoorschijn komen boven de bossen, moerassen en fjelden of later op de dag wanneer de zon zijn hoogste positie inneemt en het lopen langs beekjes, rivieren en meertjes onderbroken kan worden voor een verfrissing in het heldere koude water. Haasten heeft geen enkele zin. Genieten zit hem niet in het maken van vele kilometers maar in het beleven van het moment. Luisteren naar de stilte die nooit geluidloos is, waarnemen wat links en rechts van je voetstappen groeit en bloeit of al eeuwenlang de harde ondergrond vormt die dit landschap zo karakteristiek heeft gemaakt. Zelfs een laat avondtraject met constant wisselende kleuren aan de horizon, die de voorbereiding zijn voor die komende korte nacht, kan een prachtige ervaring opleveren. De temperaturen schommelen momenteel overdag rond de 18 °C. Prima wandelweer! Maar in de rugzak ontbreekt natuurlijk geen regenbroek en regenpak. Één of meer dagen het hele geplande traject afleggen bij regen en wind kan mij natuurlijk ook overkomen. Dat weerhoudt mij niet van het zetten van even zoveel stappen naar de volgende hut. De hutten zijn klein, maar wel voorzien van proviandkast, waar ik als lid van DNT dagelijks mijn voedselvoorraad kan inslaan. Elke dag weer spannend of er en hoeveel andere wandelaars een onderkomen in dezelfde hut zoeken. Ik ben er helemaal klaar voor.

Maar ja, “Let’s have a dream”. Sinds mijn laatste vertrek uit Noorwegen, na vrijdag de 13e maart j.l. is het schitterende land Noorwegen voor ons als buitenlanders op slot. Code oranje, oftewel alleen reizen indien noodzakelijk. Recreatie valt daar natuurlijk niet onder. Zelfs de Noren mochten de eerste maanden niet eens naar het tweede huisje of berghut ergens “ in the middle of nowhere”. Bang voor het feit dat bij een eventuele besmetting met het coronavirus de patiënt niet in die omgeving op een IC opgenomen kan worden en de kans op besmetting voor de andere Noren te groot zou zijn. De door onze premier en het RIVM  verkondigde  heilige 1,5 m onderlinge afstand houden is in Noorwegen natuurlijk niet zo moeilijk. Ruimte volop. Men hoeft daar zelfs maar één meter afstand van elkaar te houden. Tot op de dag van vandaag zijn in Noorwegen op een inwonertal van ruim 5 miljoen mensen slechts 250 sterfgevallen ten gevolge van de coronabesmetting. Dat willen ze natuurlijk zo laag mogelijk houden. Daarom vandaag niet met mondkapje op de trein in richting Schiphol. De Fjordruta gaat voorlopig op de bucketlist. Nee, vandaag ga ik me vermaken onder code groen van het Nederlandse wandelnetwerk. Toch de rugzak gepakt, tent er in en met alle outdoor spullen (maximaal 15 kg) en mondkapje op voor het eerst tijdens het coronatijdperk de trein in. Via ‘s-Hertogenbosch naar Geldermalsen met beslagen bril door gebrekkige afvoer van mijn uit te ademen lucht. Na ruim een uur reizen begint mijn groene tweedaagse avontuur langs het “Grote Rivierpad” (LAW-route). Genietend van de  stille groene landelijke omgeving gaat het accent her en der over in een paarse gloed van het overaanbod aan kersen dat langs de route te koop ligt. Verder non-stop blauw aan de hemel en uiteindelijk toch weer code oranje, maar nu “Oranje boven”, nee, “Oranje Buren”. Na ruim 15 km bepakt gelopen te hebben bij temperatuur rond de 30 °C, is mijn einddoel voor vandaag het stadje Buren, dat sinds 1395 beschikt over haar stadsrechten. Buren staat net zoals Breda bekend als “Oranjestad “, beide omdat ze historisch nauw verbonden zijn met ons koningshuis. De terrassen zijn hier weer open, bij de musea dien je vooraf te reserveren en de inlandse toeristen hebben de weg hierheen vooral per e-bike terug gevonden. Ik verlaat op weg naar mijn SVR-minicamping net buiten Buren, de “grijs-op-reis concentratie” en zet even later tussen een tiental caravans en campers mijn kleine groene tentje op. De zon laat zich hier niet zoals in Noorwegen zien tot 23:41 uur, maar biedt mij toch voor mijn tentje tot ruim na 22 uur de gelegenheid mijn belevenissen van vandaag met jullie te delen. In de loop van de avond ontvang ik uit Noorwegen van onze goede vriendin Gemma het bericht dat per 15 juli ook Noorwegen van code oranje af kan mits het toeristisch toeleverende land corona-schoon is. Het lijkt sinds de persconferentie van gisteravond met Rutte en Irma ook hier de goede kant op te gaan. Noorwegen stel ik voorlopig nog even uit, maar ik geniet hier voor het slapengaan van een prachtige oranje zonsondergang. Mijn buren op de camping ritsen de voortenten dicht en dat is ook voor mij het teken dat ik deze dag voldaan ga afsluiten. Morgen nog een tweede “Oranjegroet” aan Buren en dan doorstappen via het groene landschap richting Tiel. 
Twee dagen geen fjorden en fjelden maar wel een kleurrijke afwisseling aan  ervaringen in ons mooie Nederland.