Op jacht naar het goud

Op jacht naar het goud

Vandaag opnieuw een zeer zonnige start van de dag. Om 8:00 uur sla ik de grote deuren van mijn trekkershut wijd open. Met een biologisch verantwoord ontbijt op mijn privé-terras leg ik een goede basis voor mijn derde wandeldag.

De keuze valt op route 18: “Achter de coulisse” uit de provinciale wandelgids van de Achterhoek samengesteld door Bart van der Schaft (Hans, bedankt voor het boekje). Deze dag draag ik op aan mijn jongste zoon Jop, die regelmatig in binnen- en buitenland deelneemt aan extreme meerdaagse adventure-races. Hun Dutch Direction team heeft onlangs aan een race in Frankrijk deelgenomen, die wij thuis bijna dag en nacht hebben gevolgd via een livestream.  Ik zet vandaag in op een meervoudige uitdaging met diverse wisselpunten voor biking, trekking, weer biking en wat verder nog meer op mijn pad komt. Om te beginnen laat ik de trappers van de minibike flink rondtollen om de eerste 8 km af te leggen tot het check/wisselpunt op 51° 58’NB en 6° 25’OL.

Hier camoufleer ik de bike opnieuw met takken in de hoop hem aan het eind van de middag weer terug te vinden en vervolg de trekking met een looptraject voorzien van diverse opdrachten.

Er vallen bonuspunten te verdienen met het fotografische spotten van reeën. Voorzichtig camoufleer ik mezelf en neem plaats in de jagersobservatiehut.

Dit zal mijn schoonzus die jaagt goed doen.

Na enige tijd in de verte turen besluit ik deze jacht naar bonuspunten op te geven en hoop alsnog een kleine troostprijs te behalen met het spotten van bijgaande foto.

Het is een afwisselende tocht door het Achterhoekse coulisselandschap. Extra punten zijn te behalen met het vastleggen van momenten waarop zichtbaar is dat de vleesproductie via biologische landbouw toekomst heeft.

Hier heb ik meer succes en het brengt mij hopelijk naar een hogere positie in het eindklassement van de race.

De Groene Weg weet dat er weer nieuw verantwoord biologisch vlees in de maak is.
Het buurtschap Westendorp, dat met het nog gesloten ‘t Pannekoekhuis op de route ligt, lijkt nog in diepe rust. Maar goed ook, want de verleiding tot het nuttigen van een pannenkoek zal gezien de hoge suikertaks zeker de nodige strafpunten opleveren. Met de kaart in de aanslag levert het mij het nodige puzzelwerk op om de locatie te vinden van het checkpoint met de cryptische opdrachtomschrijving: “fotografeer het meest noordelijke en Noorse punt”. Mijn minibike ligt wel op het meest noordelijke punt van deze tocht, maar dat zou een te simpele oplossing zijn. Met mijn passie voor Scandinavië richt ik mijn vizier op de Noordkaap en bij gebrek aan reeën hier, zet ik het waarschuwingsbord voor overstekend wild in.

Dit resultaat levert mij een dubbele score op. In Varsseveld meld ik me bij het openbare watertappunt dat helaas inmiddels is afgesloten, aangezien de vakantieperiode al twee dagen is verstreken. Op eigen houtje betreed ik het aangrenzende conferentiecentrum op zoek naar toilet en tapwater. Geen mens te zien, dus deze overtreding levert waarschijnlijk geen strafpunten op. Bij het verlaten van Varsseveld gaat de route 500 m langs de N18. Tot mijn grote verbazing schuift daar om duistere redenen een file van auto’s en vrachtwagens stapvoets langs. Ik loop in de tegenovergestelde richting en neem het getoeter van sommige auto’s en vrachtwagens aan als een welgemeende aanmoediging. Even buiten de bebouwde kom ligt het checkpoint “tractor pulling”.

Bij gebrek aan andere teams die hier gelijktijdig met mij zouden kunnen arriveren krijg ik de winst zonder enige inspanning toegekend. Stap voor stap gaat het traject terug richting wisselpunt, waar opnieuw een afsluitende bikeopdracht is geplaatst.

Voor ik daar arriveer volg ik een mooie boomrijke grasdijk langs de Slingebeek waar nog punten te scoren zijn met de criptische opdracht: “het plakt, is wit en heeft meelopers”. Na een tijdje in de grasberm liggen heb ik raak: “Zwaan kleef aan”.

Ik herken mezelf niet in de door “Onze Taal” omschreven betekenis: zomaar meelopen met een groep. Voor elke gespotte jonge telg ontvang ik uiteindelijk 10 extra punten (zie video). Op het pad maak ik regelmatig ruimte voor tegenliggers. De meeste zijn waarschijnlijk nog op zoek naar de CP’s (checkpoints) die ik al heb gevonden. Het nadeel is dat zij zich bijna allemaal verplaatsen op een e-bike en dan ga je te snel om de kleine details waar te nemen. 

Laatste wissel! Mijn minibike ontdoe ik van alle struikgewas en zet nu in op de laatste opdracht, namelijk: neem de kortste route naar de trekkershut langs het minst aantal aangegeven fietsknooppunten. Geen 8 km met 7 knooppunten zoals op de heenweg, maar het worden slechts 7 km’s met 5 fietsknooppunten. 
Bij aankomst op de camping is er voor mij als eerste binnenkomer geen finishlint gespannen, maar de heerlijke koude douche, die al het stof van mijn bezwete lijf afspoelt ervaar ik als edelmetaal.

De jury is al redelijk snel klaar met de berekening van het eindklassement. Team Dutch Direction Solo Senior heeft alle fictieve deelnemens ruim achter zich gelaten en als verdienste wordt hem een diner aangeboden op het terras in Zelhem. Rondkijkend daar langs alle bezette tafels, stel ik dat het voor veel aanwezigen niet fout zou zijn indien zij zich aanmelden voor de eerstkomende adventure-race.

Het was een gouden dag en ik besef als de beste, zoals de Olympische gedachte zegt: “meedoen is belangrijker dan winnen”. Dat heb ik vandaag dan toch maar bewezen.

Na een heerlijke maaltijd fiets ik in het bijna donker terug naar mijn trekkershut.
Jop, de appel van het grote avontuur valt blijkbaar niet ver van de boom!