Het Klooster: op water, maar zonder brood

Het Klooster: op water, maar zonder brood

De nacht is zonder bezoek van Smoks Hanne verlopen. Geen landing van enig bevlogen bezemsteel op het dak van mijn trekkershut. Ik zal vandaag dan zelf maar op zoek gaan naar bronnen van lichamelijke of geestelijke weldaad. Een bezoek aan het kruidenvrouwtje is blijkbaar geen reële optie anno 2021, maar mijn oog valt wel op een wandeling van 18 km vanuit Zelhem, met als meest noordelijke punt van de route het Landgoed De Berken waar zich Het Klooster volgens de kaart bevindt.

Na mijn laatste verblijf in een klooster, het Kapucijnenklooster te Velp, heb ik samen als buddy met mijn wandelmaatje ervaren welk een rust er kan uitstralen van zo’n locatie. Tijdens deze vijfdaagse wandelexpeditie, waarin natuurbeleving, rust en overdenkingen centraal staan, lijkt mij Het Klooster een mooi doel voor vandaag. 

Vanuit Zelhem, behorend tot de gemeente Bronckhorst, kuier ik langs een afwisseling van asfaltweggetjes, prachtige land- en zandwegen, bospaden en graspaden. Ik passeer het buurtschap Oosterwijk en denk natuurlijk direct aan het prachtige Oisterwijk waar onze kinderen en kleinkinderen wonen. Wel een flink verschil in voorzieningen tussen deze twee woonplaatsen. Of de familie hier zou gedijen betwijfel ik. Ver fietsen naar school en naar vriendjes en vriendinnetjes.

Via verschillende particuliere erven mag ik onder de nodige restricties hun privéterreinen passeren.

De eieren die de kippen langs het pad gelegd hebben laat ik netjes liggen. Ik had mijn tocht aangekondigd als een 96-uurs adventure-race voor grijs op reis. Wat schetst mijn verbazing, Het Klooster doet dienst als B&B  met een avontuur. Ze kunnen mij zelfs vormen en trainen.

Maar dit Klooster staat niet op de coördinaten op mijn kaart waar ik op aanstuur! Links laten liggen dus en dat vormen en trainen wat “adventure-leven” betreft, dat heb ik in de afgelopen decennia als zelfeducatie al verricht. 
Niet alleen ik geniet van elke stap die ik in de buitenlucht mag zetten, ook deze veestapel behoort tot een boer die gelooft in het feit dat buiten lopen voor koeien ook fijn en zeker gezond is. (Zie video).

Uiteindelijk bereik ik Landgoed De Berken en spoor richting Het Klooster. Wat een deceptie! Hier is niets aan spiritualiteit te halen.

Het is hier dweilen met de kraan open. Er staat slechts een modern gebouw achter een hekwerk dat dienst doet als pompstation van het waterleidingbedrijf Vitens. Het Klooster voorziet de wijde omgeving van gezond drinkwater en biedt mij als wandelaar de gelegenheid vrij te wandelen op de wegen en paden. Geen lokaal gebrouwen kloosterbiertje, zelfs geen leven op water en brood, want ook een tappunt voor gewijd water ontbreekt. Het zelf meegenomen lunchpakket haal ik enigszins teleurgesteld uit mijn rugzak en ik zoek een mooi plekje voor de lunchpauze. Omgeven door zonnebloemen zet ik Het Klooster uit mijn hoofd en geniet van al het mooie dat mij omringt. 

Mijn gemaakte stappen tellen na deze hartversterking weer stevig door. Dwalend door Het Oude Schot (bos) bereik ik het slottraject van de route van vandaag, dat mij via een voormalig spoortraject weer richting de kerktoren van Zelhem leidt. 
Smoks Hanne weg, Het Klooster weg, spoorweg weg! Gelukkig mijn minibike staat nog op de plek waar ik hem vanmorgen voor de Action heb geplaatst. Voldaan peddel ik terug naar mijn eigen kloosterhut, oh nee, trekkershut, waar een biertje en een kaaskoekje mij prima smaakt.