Op eigen houtje op pad, Brumunddal – Moelv (deel 3)

Woensdag. Bij vertrek uit Magnor rijden we in de mist langs het industriële bos van The Plus. De eerste planken rollen waarschijnlijk al weer over de productiebanden richting de spuitrobot en de afgewerkte prachtige banken gaan op deze vroege morgen al op transport. Magnor staat zoals al gezegd voor ons vanaf nu omcirkeld op de kaart en een praktisch rechte lijn trekken we om de route naar onze volgende bestemming te bepalen. We volgen een prachtige route via weg 24 door een heuvelachtig landschap. Kilometers lang zowel voor als achter ons geen auto te zien. Links en rechts vormt het hout in diverse soorten, hoogtes en kleuren het decor. Tijdens de pauze voor een kopje koffie uit de thermoskan ervaren we op de parkeerplaats de absolute stilte van deze omgeving. Er is plaats voor ruim honderd auto’s, maar vandaag is daar even geen sprake van.

Het landschappelijk lint van bomen leidt ons uiteindelijk naar het Wood Hotel in Brumunddal. Hier is vorig jaar oktober mijn belangstelling voor de toepassingen van hout in Noorwegen begonnen. Het Wood Hotel annex kantoren en appartementen is met zijn ruim 85 meter hoogte sinds 2019 het hoogste houten gebouw ter wereld.

In mijn blog Wood Hotel 2021 en in Kontaktlinjen 2022/1 zijn mijn bevindingen rondom het Wood Hotel beschreven.

De toegepaste houtconstructies tot 85 meter hoogte maken mij nieuwsgierig naar het productieproces. Bij navraag blijkt dat het meeste hout afkomstig is uit de lokale bossen. De bomen zijn verwerkt en verlijmd tot balken van wel 30 meter lengte door de firma Moelven Limtre in het nabij gelegen Moelv. Dat was reden temeer om vanuit Breda contact op te nemen met deze fabriek. Via de eigenaar van het Wood Hotel kom ik in contact met de volgende CEO, maar nu met die van Moelven Limtre. Bij mijn eerste poging om een fabrieksbezoek te regelen, boek ik direct resultaat. Meldend dat het mijn plan is om een artikel te schrijven over de houtproductie in Noorwegen voor ons verenigingsblad Kontaktlinjen, krijg ik per omgaande de uitnodiging om ons op vrijdag 9 september om 9.00 uur te melden bij de receptie van het bedrijf. Dit aanbod is uiteraard met open armen aanvaard.

Donderdag. ’s Morgens wakker wordend op de 11de verdieping met uitzicht op een door zon overgoten Mjøsameer belooft het een mooie dag te worden. (Zie video voor uitzicht vanaf dak). De vormen, kleuren en geuren van al het hout dat ons door het gehele hotel omringt, geven een rustgevend en ontspannen gevoel. Zowel het personeel van het restaurant als het de chef van de keuken blijken mij te herkennen van vorig jaar. We hebben in de loop van de dagen leuk contact met elkaar. Na een heerlijk ontbijt doen we de wandelschoenen aan en gaan we op pad voor een mooie wandeling over de westflank van het Mjøsameer.

De eerste herfstkleuren en paddenstoelen presenteren zich. Zodra we over een paadje door een bosrijk deel lopen, moeten we ons best doen om aan de diversiteit aan paddenstoelen geen schade toe te brengen. Vast staan er ook de nodige cantharellen tussen, maar aangezien we de verschillen tussen alle schimmels niet kennen maken we ze beter niet tot voedsel maar slechts tot figuranten voor een foto. Tijdens de avondmaaltijd hoeven we niet op een houtje te bijten. De chef-kok zorgt voor een smakelijke maaltijd en met alle houten inrichtingselementen om ons heen blijven we dicht bij het thema van deze reis.

Vrijdag. De bedoeling is dat we ons om 9.00 melden bij Moelven Limtre, maar via een vroeg mailbericht van Rune, de directeur van de fabriek, doet hij ons het verzoek om het fabrieksbezoek uit te stellen naar 14.00 uur, omdat er een belangrijke stafvergadering is ingelast. Misschien moet er wel een miljoenenorder binnengehaald worden, dus we gaan akkoord met zijn voorstel. Dit biedt ons de mogelijkheid om ook vandaag eerst te genieten van het uitgebreid ontbijtbuffet.

Tegen de middag koppelen we onze Polo los van de Tesla-laadpaal en rijden richting het meest noordelijke punt van deze vakantie.

Deze markering wordt gevormd door een gigantische voorraad hout die vanuit de Noorse bossen is aangevoerd om hier in Moelv verwerkt te worden tot meer dan alleen maar een houten plank voor kast, vloer of hut. We melden ons bij de receptie en worden er op gewezen dat we bij het passeren van het toegangshek direct al een geel hesje met de tekst “besøkende” uit een kast had moeten halen, dit in verband met één van de vele veiligheidsmaatregelen. Eenmaal goed herkenbaar als “gele” gasten worden we voorgesteld aan Rune, die vervolgens een uur de tijd neemt om ons het specialisme van deze onderneming te tonen.

Moelven Limtre heeft als bedrijf een lange geschiedenis van inmiddels 120 jaar. Toch is het basisidee altijd hetzelfde gebleven: de natuurlijke hulpbron hout uit het bos ten volle benutten. Rune neemt ons mee naar de loods waar het voorbewerkte ruwe hout in grote voorraden ligt opgeslagen. Vanaf hier gaat het hout naar de verwerkingsafdeling waar de sterk geautomatiseerde grootschalige machines stap voor stap het eindproduct steeds zichtbaarder maken (zie video).

Het bedrijf heeft duurzame ontwikkeling hoog in het vaandel staan. Zij werken aan duurzame ontwikkeling die voorziet in de behoefte van vandaag, zonder de kansen van toekomstige generaties om in hun behoeften te voorzien, teniet te doen. Dit komt o.a. neer op niet meer bomen kappen dan ze planten, zodat de volgende generaties net zo goed met hout kunnen werken en bouwen als wij anno 2022.

Binnen het duurzaamheidsprincipe is gekozen voor vier aandachtsgebieden: de borging van de natuurlijke hulpbronnen, het centraal stellen van de mens, lokale waarden respecteren en klimaatvriendelijke producten en diensten leveren. Rune vertelt ons dat het bedrijf meerdere vestigingen in Noorwegen heeft maar dat deze locatie zich heeft gespecialiseerd in het verlijmen van hout (gelamineerde houten balken) tot grote en zeer grote afmetingen. Deze balken, met een maximale lengte van 30 meter, vormen een alternatief voor staal en beton.

Ze worden gemaakt door onder hoge druk en hitte nauwkeurig geschaafde balken van hout aan elkaar te lijmen. Het uiteindelijke product is sterk, stabiel en corrosiebestendig met aanzienlijke voordelen ten opzichte van constructiestaal en beton. Via allerlei sluiproutes tussen en over de productielijnen in de fabriek worden we langs het gehele productieproces geleid. Geleidelijk zien we het groeiproces van de houten balk tot gigantische overspanningen. “Moelven Glulam” is een natuurlijk constructiemateriaal dat sterk en mooi is om te zien. Dat is ons al gebleken bij zowel de bibliotheek van Vennesla, The Plus in Magnor en natuurlijk in het Wood Hotel in Brumunddal.

We zijn ervan onder de indruk hoe er met boomstammen als basis zulke grote en stevige producten kunnen worden vervaardigd. We sluiten het bezoek af met het stellen van een aantal vragen in het kantoor van Rune. Het weekend is voor hem in zicht en we bedanken hem voor de gastvrijheid, ook deze keer vergezeld met een flinke fles Hollandse kruidenbitter. Zijn ogen glunderen en wij ontdoen ons van de gele hesjes zodat we weer anoniem de openbare ruimte in kunnen.

Vanaf hier vertrekken we naar Stange. We gaan de komende vijf dagen onze ervaringen van de afgelopen dagen rustig verwerken bij onze vriendin Gemma. Gelukkig, het thema blijft actueel, we slapen in het houten “uthus” en delen al onze verhalen wederzijds met Gemma.