Tromsø, de poort naar de Arctic

Dinsdagochtend 11 juli. Bovenstaande aankondiging lees ik in één van de publicaties over de stad Tromsø. Vanaf het moment van ontwaken kan ik me vandaag hier niets bij voorstellen. Afgelopen nacht heb ik niet in, maar op mijn slaapzak gelegen. Langs mijn tentje schuiven geen ijsschotsen maar stroomt een vriendelijk kabbelende beek en de ochtend temperatuur geeft 24°C aan. Het is windstil en de voorspelling voor de komende dagen is niet anders. 

Ik ga vandaag de stad Tromsø verkennen en begin met wat inkopen doen voor de komende dagen. Gasbusje om te koken, kussentje voor NOK 30 (is omgerekend nu ongeveer € 2,70) om lekkerder op mijn matras te liggen en enkele gedetailleerde topografische kaarten, want wat moet een geograaf zonder!

Deze noordelijke stad op 69°NB en 19°OL, dus ruim boven de poolcirkel ligt grotendeels op het eiland Tromsøya in de zeestraat Tromsøysundet. Met een inwonertal van 65.000 is Tromsø een zeer grote stad in dit uitgestrekte landelijke noordelijke deel van Noorwegen. Het is de noordelijkste stad ter wereld met meer dan 20.000 inwoners. 

Ook hier wordt aan de kades van dit fjord aangelegd door de schepen van de Hurtigruten, Havila en vele andere cruise-maatschappijen. Momenteel komen via de loopbrug van het cruiseship Viking uit Bergen de varende reizigers na hun genoten ontbijtbuffet aan wal. Toeristen van over de hele wereld groeperen zich voor een georganiseerde wandeling door de stad of voor sightseeing met de bus langs de topics van Tromsø. Waar ik een aantal dagen over ga doen, lukt hen binnen 24 uur.

De topics zijn de Poolkathedraal(Ishavskatedralen), de kabelbaan naar Storsteinen(Fjellheisen), Noord-Noors Kunstmuseum(Nordnorsk Kunstmuseet), Troll Museum(Troll Museet), Tromsøkathedraal(Tromsø Domkirke) en het Poolmuseum(Polarmuseet).

Voor vandaag beperk ik me tot een bezoek aan het Polarmuseet om toch het gevoel te krijgen aan “de poort naar de Noordpool” te staan. In het historische pakhuis uit 1830 aan de haven ontdek ik aan de hand van spannende verhalen en foto’s hoe de riskante Noordpoolvangst en -jacht op zeezoogdieren verliep, maar ook hoe het de moedige poolreizigers verging. Als poort naar de Arctic deed Tromsø al vroeg dienst als uitvalsbasis voor vele poolexpedities. Met geslaagde en minder succesvolle pogingen hebben zowel Fridtjof Nansen als Roald Amundsen de wereld regelmatig verbaasd met hun dappere daden. Zowel hun kleding als alle andere hulpmiddelen zijn niet te vergelijken met het materiaal anno 2023 waarmee men op expeditie gaat. 

In het centrum van de stad kijkt Roald Amundsen nog steeds uit over het fjord van waaruit hij ooit vertrok. 

Ik vertrek richting mijn camping en geniet van een middag lezen en uitzicht op kinderen die heerlijk badderen in de beek voor mijn tent. Voor de late avond staat “stappen tellen” op het programma. Niet ver van de camping bevindt zich het dalstation van de “Fjellheisen”, de kabelbaan die de liefhebber in ongeveer vijf minuten naar het uitzichttableau van de berg Floya op een hoogte van 427 meter lanceert. Vanaf boven belooft het de bezoeker een geweldig uitzicht op Tromsø, het fjord en de omliggende bergen.

Een andere mogelijkheid om boven te komen is het betreden van de 1203 treden van de “Sherpatrappa” die bij deze temperatuur van 25°C een aardige inspanning vergt. Aangezien het toch niet donker wordt en de zon volop blijft schijnen lijkt deze klim mij een aardige uitdaging. Het duurt wat langer, maar na anderhalf uur stap voor stap hoger te komen is de uiteindelijke beleving van het uitzicht over de regio des te intenser.

“Storsteinen” (grote stenen) zoals de top genoemd wordt doet zijn naam eer aan. Het zijn niet alleen de grote maar ook de kleinere stenen die hier door de bezoekers verzameld en gestapeld worden. Bijna iedere bezoeker legt er weer een steentje bovenop of begint aan de stapeling van een nieuw ornament.

Het uitzicht rondom is werkelijk formidabel. De bergen met de resten sneeuw van afgelopen winter, het fjord en Tromsø als hoofdelement in dit Noors decor. Zoals eerder uitgelegd heeft wachten op de zonsondergang geen zin, want dat doet de zon voorlopig de komende weken niet. De lucht verandert wel constant van kleur en tijdens het afdalen van diezelfde 1203 sherpatreden is dat een boeiend schouwspel.

Rond 0.30 uur ben ik terug op de camping en besluit het sherpazweet er eerst nog maar even vanaf te spoelen voor ik weer inslaap bij het geluid van het langsstromend water in de beek.