Viespeuk - vieze peuken

Viespeuk -vieze peuken

Zaterdag 18 september, om wakker te worden, eerst maar een sigaretje opsteken op ons balkon, oh nee, toch maar niet, ik ben immers al sinds mijn adolescentie geen viespeuk meer voor mijn eigen gezondheid en mijn omgeving. Het is vandaag World Cleanup Day.

Naast mij, zijn in heel Nederland vanmorgen vroeg, tienduizenden mensen gemotiveerd opgestaan om ons Nederland een opschoonbeurt te geven. Ik sluit me daar als trouwe clean-upper bij aan. Vanuit De Buurtzaak worden maandelijks op de eerste zaterdagochtend van de maand vrijwilligers opgeroepen om deel te nemen aan de buurtschoonmaak. Ik draag daar geregeld mijn steentje aan bij. Tot mijn verbazing levert dat meestal slechts het aantal liefhebbers op dat op één hand te tellen is. Vandaag op de World Cleanup Day is de belangstelling gelukkig een stuk groter. Natuurlijk ben ik van de partij en voorzie mezelf van de gereedschappen die bij deze klus het werk een stuk eenvoudiger en hygiënischer maken. Handschoenen aan, grijp/knijperstok en plasticzakhouder mee. Kortom, gewapend ten strijde. Op weg naar de startlocatie De Buurtzaak, erger ik me al aan het zwerfmateriaal dat ik onderweg passeer.

Kijk voor je, nog niets oprapen, doen alsof je niets ziet liggen, we beginnen immers pas om 10:30 uur. Veel mensen zijn nog niet op straat, maar de restanten van onzorgvuldig omgaan met je eigen afval zijn links en rechts zichtbaar. De dader ligt op dit moment uiteraard niet op het kerkhof maar waarschijnlijk gewoon nog lekker op bed en is zichzelf van geen kwaad/vervuiling bewust. De dames van de organisatie van deze opschoondag hebben de zaken goed voorbereid en er ligt voldoende opruimmateriaal klaar om met een flink groepje vrijwilligers aan de slag te gaan.

Alle leeftijden zijn present. Van kleuter tot pensionado staat in de startblokken. We waaien in alle windrichtingen uit de buurt in. We hoeven ons niet te vervelen want het zwerfaval ligt letterlijk voor het oprapen. Platgetrapt plastic flesje, half leeg RedBullblikje, papieren zakdoekje, post-elastiek, leeg bierflesje, bierdopje, nog steeds hier en daar een mondkapje, al zijn dat er al duidelijk minder dan enkele weken geleden, McDonalds verpakkingsmateriaal en ga zo maar door. Hier en daar wordt het al wat meer zoekwerk, aangezien de eerste effecten van de herfst zichtbaar worden. Soms straalt het palet van herfstkleuren vanuit het al gevallen bladerdek je tegemoet, maar bij “schoffelen” met de grijptang door het gebladerte komen de te verzamelen Cleanup-item onverwachts tevoorschijn. Veel plastic afval in diverse vormen zoals drinkflesjes, boterhamzakjes en ander verpakkingsmateriaal detoneren tussen het natuurlijk seizoensafval. Het blijft opletten geblazen waar je loopt, plots ga ik er bijna onderuit door weg te glijden over de resten van een bakje mayonaise dat de consument van de McDonalds-frietjes of hamburger niet tot de bodem heeft verorberd. Het lege bakje ligt langs de stoeprand, de mayo laat een streep op de stoeptegels achter. Gelukkig heb ik genoeg profiel onder mijn schoenen om staande te blijven en net zoals met de vastgeplakte kauwgumresten, laat ik ook dit glibberspoor achter me liggen. Niet veel verder het volgende trieste aanblik. Ook moeder natuur moet opruimen dat wat niet opgewassen is tegen dit drukke en misschien wel voedselgevaarlijke stadsleven. Voor me ligt een dode jonge merel die nog niet veel eerder het leven gelaten heeft. Zijn lijfje is nog warm en zacht. Niet aangereden of gewond, maar mogelijk het slachtoffer van het naar binnen werken van welk straatafval dan ook. Zeer klein plastic afval ligt overal voor het oppikken. Tot mijn werkgereedschap behoort geen schepje dus een gepaste ter aarde bestelling in het nabij gelegen parkje behoort niet tot de mogelijkheden. Uiteindelijk is zijn laatste rustplaats de groene “Supporter van Schoon”plasticzak geworden. Het ging mij te ver hem als soort van kistje het lege McDonalds hamburgerdoosje te bieden.

Het leven gaat verder en ik richt mij opnieuw op het aanbod van zwerfafval. Sommige passanten merken op dat je het afval van anderen aan het verzamelen bent en een enkeling bedankt daar spontaan voor, de ander draait zijn hoofd om en wil er blijkbaar geen weet van hebben. De meest vermeldenswaardige opmerking die ik van een passerende fietser krijg is: “je hebt zeker niets beters te doen”. Iets beters, dan toch zeker iets leukers, heb ik zeker wel te doen, maar om eens in de maand een uurtje de buurt zwerfafvalvrij te maken zal toch ieder mens sieren.

Wat zijn we met zijn allen toch eigenlijk enorme viespeuken. Hebben we dan toch echt statiegeld op plastic flesjes en drankblikjes nodig om er voor te zorgen dat het afval in het recyclesysteem terecht komt. Laat de vervuiler maar betalen. In sommige landen word je bekeurd als je betrapt wordt wanneer je afval in openbare ruimtes weggooit. Zal Nederland deze Cleanup Day dan achterwege kunnen laten?

Nu we het dan toch over viespeuken hebben, de grootste vervuilers zijn de viezerikken met hun sigarettenpeuken. Als je er goed op let in Nederland, daar waar mensen komen, ligt ons land bezaaid met sigarettenpeuken.

Die opruimen, daar is geen beginnen aan. Als je voor elke peuk die je in een uur kan oprapen één eurocent zal krijgen, dan kan het vakkenvullen bij AH wat salaris betreft daar niet tegen op. Een nog hogere taks op de verkoop van sigaretten kan dan de peukenraper misschien een mooie toekomst bieden. Wisten jullie al dat Nederland een “Peukenmeisje” heeft. Het 'Peukenmeisje' Bernadette raapt 100.000 peuken van straat en heeft daar de nationale pers mee bereikt. Er bestaan ook andere oplossingen om je van je peuken te ontdoen. Sommige werkgevers bieden op de rookplekken buiten de deur daar een gepaste oplossing voor.

Mijn groene plastic zwerfafvalzak vult zich gestaag.

Na ruim een uur rapen en de peuken toch voorlopig laten liggen, beweeg ik mij door een tijdelijk schone straat terug richting De Buurtzaak. Helaas blijkt onze actie hard nodig als we zien hoeveel volle zakken zwerfafval er verzameld bij elkaar staan.

De peukenstofzuiger laat nog even op zich wachten en wanneer we dromen van een peukvrije en overig zwerfafvalvrije omgeving dan bestaat de kans dat de volgende jonge merel in de toekomst niet de gelegenheid krijgt om een laatste “trekje” van de peuk te nemen als inleiding op het einde van zijn leven. Wij, wijze mensen zullen er voor moeten zorgen dat onze omgeving zowel voor dier als mens leefbaar zal blijven. Ook de jeugd geeft hier het goede voorbeeld.

Misschien tot ziens tijdens de eerstvolgende World Cleanup Day.