Religie en natuur, beiden met hun eigen verhaal

De bruidssuite heeft ons afgelopen nacht laten nagenieten van een belevingsvolle verjaardag. Een nieuwe dag breekt aan. Strak blauwe hemel en zonnige vooruitzichten voor de dag die begint. Om 8:00 uur schuiven we aan in de serre van het motel voor het ontbijt. Per uur mag er één stel bezoekers het ontbijt nuttigen in de serre, de overige gasten verorberen hun boterhammetjes plus bijlagen in hun kamer. De gastvrijheid van de eigenaresse kent geen grenzen. Tijdens ons ontbijt worden we geheel bijgepraat over de historie van het motel en alle actuele veranderingen in de laatste tijd. Vervolgens inpakken en wegwezen. Tijdens een goed huwelijk, dat in ons geval al bijna 40 jaar duurt, worden er regelmatig keuzes gemaakt waarna onze paden voor kortere of langere tijd scheiden. Vandaag is zo'n moment. Laetitia is met de lange wandeling van gisteren tijdelijk aan haar taks. Na zo’n inspanning en het opdoen van vele indrukken wil haar lichaam en geest tijd hebben om alles te verwerken. Prima keus!

Bij mij kriebelt de uitdaging om nog enkele dagen door te lopen in dit Brabantse wandellandschap. Laetitia zet mij af bij het beginpunt van mijn volgende route en vervolgt haar autorit richting Breda.

Mijn stappenteller staat op nul, de rugzak is ingepakt voor de tocht van de komende twee dagen. Het is vandaag Hemelvaart en waar kan ik beter starten dan bij de Drie-eenheid van Velp. Door de aanwezigheid van drie beeldbepalende religieuze gebouwen, blijft zeker nu met een herbestemming van het erfgoed, het verhaal van religieus Brabant voortbestaan. De Drie-eenheid bestaat uit het voormalige Emmausklooster van de Kapucijnen, het voormalig Vincentiuskerkje en het voormalig klooster Bronckhorst. Alle drie de complexen zijn aangewezen als rijksmonument en hebben inmiddels een nieuwe functie.

Na de te lopen knooppuntenroute van 18 km, die ik hier opnieuw vol enthousiasme start, zal ik later in de middag hier terugkeren voor een overnachting in het Emmausklooster. Er staan weer een reeks te volgen knooppuntnummers op de routekaart (rode lijn vanaf 72).

Op deze mooie Hemelvaartsdag heeft eenieder hier in de omgeving zijn plan al getrokken. De boeren laten zich later op deze dag niet verrassen door mogelijk voorspelde regenbuien en zorgen dat zij het fris groen, reeds gemaaide en gedroogde gras, binnen hebben. Christelijke feestdag of niet, doorwerken dus!

Ongetwijfeld is er afgelopen nacht een piek geweest in het Brabants energieverbruik, om er voor te zorgen dat alle accu’s van de elektrische fietsen weer voor 100% zijn voorzien van fietskracht. In de loop van de dag komen vele 69+ers (ik net 68 😉) los en krijg ik herhaaldelijk een begroeting van passerende matig meetrappende fietsers. Ze zullen niet zoveel calorieën verbranden zoals ik, maar gelukkig hebben ook zij lak aan de slogan: “blijf thuis” van Rutte.

Tijdens mijn stappen over landgoed Mariëndaal, waar van 1860 tot 1960 Jezuïeten werden opgeleid voordat zij als missionaris naar Java gingen om het geloof te verkondigen, loop ik langs smalle paden en prachtigs beukenlanen.

Geen mens meer te zien. Ik kan me goed voorstellen dat hier de Jezuïeten in opleiding eindeloos konden “brevieren”. 

Trouw houd ik me aan de afspraak met mezelf om na elke 5 km een pauze in te lassen. Of het toeval of niet, steeds weer staat er dan na ongeveer 5 km een bank van het Brabants Landschap op me te wachten. De kilometers tikken door. Ik verlaat het landgoed en begeef me in het open gebied langs weilanden, akkers en afwateringsloten. De zon brandt op mijn bol. Petje op dus! Vogelgeluiden klinken uit de struiken en het gekwaak van de kikkers rolt als een lopend vuurtje voor mijn stappen langs de sloten uit. Slechts één exemplaar kent een traagheid wat wegduiken betreft waardoor hij ook zichtbaar waarneembaar is. Sneller ontsnappen naar de diepte zal toch een vaardigheid moeten worden wil hij niet het slachtoffer worden voor zijn gevreesde vijand de reiger. 

Even meng ik me noodgedwongen voor enkele honderden meters onder de “dijkgangers”. Auto’s, motoren en veel fietsers volgen de geasfalteerde paden. Snel duik ik de dijk af richting het water van de Oude Maas. Tussen de koeien door en op afstand langs het zwanennest geniet ik opnieuw van de natuur die hier zijn vrije loop mag gaan. Geheel in opperste eenzaamheid loop ik langs het wandel/fietspad dwars door het natuurgebied Keent.

Ik ben er op voorbereid rekening te houden met tegenliggers zoals loslopende paarden en runderen.

De kudde taurossen op Keent speelt een cruciale rol binnen de Europese natuurbescherming. Allerlei Zuid en Oost Europese rassen worden er met elkaar gekruist, met als doel de exemplaren te behouden die het meest lijken op het in 1627 uitgestorven oerrund. Ze zullen mettertijd in kuddeverband worden uitgezet in verlaten landbouwgebieden in Europa en daar een belangrijke ecologische rol gaan vervullen.

De laatste kilometers gaan over een pad waar ik 2,5 jaar geleden ook gewandeld heb tijdens de tocht “Walk of Wisdom”, een eigentijdse pelgrimstocht vanuit Nijmegen. Ik heb die zevendaagse tocht toen gelopen met mijn wandelmaatje Piet. Zeker op dit moment denk ik met weemoed terug aan de intense ervaringen die ik toen met Piet heb mogen opdoen.

Het eind van de tocht van vandaag is in zicht. Het weer dreigt om te slaan. De lucht trekt dicht, maar via een klein laatste open blauw stuk hemel schiet een jakobsladder schuin richting aardoppervlak en centreert zich op mijn einddoel van deze dag, het Emmausklooster. Toeval op Hemelvaart?

Na een hartelijk welkom brengt een van de vrijwilligers van het pelgrims/meditatiecentrum mij naar mijn kamer. Ik had gerekend op een eenvoudige chambrette of klein kamertje, maar niets van dat blijkt de werkelijkheid. Ik mag deze opnieuw fantastische dag nabeleven in een ruime luxe kamer pal naast de kapel. Ik heb het idee dat dit de voormalige woon-/werkkamer is geweest van de kloosterabt. Ik geniet na van de dag en ervaar de waarheid van de uitspraak van John Muir (1838-1914, Schots-Amerikaans natuurvorser, schrijver en natuurbeschermer): "In elke wandeling in de natuur krijgt men meer dan men zoekt."